Opinie na temat hip-hopu od dawna dzielą ludzi. Jedni uważają, że rap i hip-hop to nie muzyka, tylko gadanie w stałym, monotonnym rytmie, inni lubią ten rodzaj muzyki za to, że, jak twierdzą, opowiada o życiu, niesie przesłanie, nie tak jak bezrozumne piosenki popowe, w których wokaliści śpiewają o pierdołach całkowicie pozbawionych sensu. Chociaż sama nie należę do miłośników hip-hopu, muszę przyznać, że francuski hip-hop, ze względu na liczne zapożyczenia z innych języków oraz pokaźny zasób słownictwa slangowego, może być interesującym zjawiskiem dla osoby uczącej się języka francuskiego.

Osoby zaznajomione z subkulturą hip-hopową podkreślają, że rap to rodzaj muzyki, a hip-hop to szersze pojęcie, oznaczające kulturę czarnoskórych mieszkańców południowego Bronxu, powstałą na przełomie lat 60. i 70. XX wieku. Należy do niej nie tylko rap, ale też np. graffiti czy breakdance. Terminy rap i hip-hop na co dzień są jednak często używane zamiennie i tak też będę ich używać w tym wpisie.

Za twórcę terminu hip-hop uważany jest Keith "Cowboy" Wiggins, należący do Grandmaster Flash and the Furious Five – amerykańskiej grupy z końca lat 70-tych, wykonującej ten właśnie rodzaj muzyki.

Cowboy, żartując ze swojego kolegi, który poszedł do wojska, powtarzał słowa hip/hop/hip/hop w sposób, który miał naśladować rytm żołnierskiego marszu. Przyjacielskie docinki go tak wciągnęły, że zaczął stosować ów rytm na scenie. Muzycy disco, często grający z Grandmaster Flash and the Furious Five, zaczęli nazywać Cowboya i jego kolegów z zespołu określeniem hip hoppers. Początkowo miało ono wydźwięk pejoratywny, szybko jednak zostało przejęte przez samych twórców hip-hopu i zaczęło służyć jako określenie tożsamości. Do popularyzacji terminu przyczynił się zespół The Sugarhill Gang, którego utwór Rapper's Delight, wydany w roku 1979, zaczyna się od słów I said a hip, hop the hippie the hippie to the hip hip hop, a you don't stop.

Rap jest dużo starszy niż kultura hip-hopowa. Czasownik to rap oznacza dosłownie stukać, uderzać, bić. Zachodnioafrykańscy griots – ludowi artyści opowiadający historie w rytm bębnów, uważani za pierwowzór raperów – istnieli już w XIV wieku. Termin rap upowszechnił się na początku lat 70-tych XX wieku za sprawą Isaaka Hayesa – afroamerykańskiego wokalisty, który kilka swoich utworów z płyty Black Moses zatytułował Ike's rap i ponumerował.

Hip-hop, a wraz z nim rap, szybko zdobył popularność także we Francji. Stało się tak w dużym stopniu za sprawą mniejszości etnicznych – afrykańskiej oraz karaibskiej. Hip-hop zrobił zawrotną karierę na ubogich przedmieściach francuskich metropolii np. Paryża, Marsylii, Lyonu, Tuluzy czy Nicei. Pierwszą gwiazdą francuskiego hip-hopu został Claude M'Barali, znany jako MC Solaar, pochodzący z Senegalu mieszkaniec przedmieść Paryża.

Duży wpływ na jego twórczość miał pobyt u wuja w Egipcie, gdzie zetknął się z twórczością Kevina Donovana, afroamerykańskiego DJ-a z południowego Bronxu, znanego jako Afrika Bambaataa. W 1991 roku MC Solaar nagrał swój pierwszy album, Qui sème le vent récolte le tempo, który szybko stał się hitem. Twórczość MC Solaara jest zaliczana do lżejszego i bardziej optymistycznego nurtu francuskiego hip-hopu. Z czasem pojawił się nurt bardziej agresywny, zbliżony do amerykańskiego gangsta rapu, gloryfikujący przemoc w postaci np. zabijania policjantów. Francuski hip-hop nie stroni od trudnych tematów, jak handel narkotykami, wojny gangów czy starcia z policją. Przegląd najciekawszych utworów francuskiego hip-hopu z lat 90. XX wieku oraz z naszego stulecia znajduje się tu.

Język hip-hopu garściami czerpie ze slangu młodzieżowego ubogich przedmieść. Jednym ze zjawisk tworzących ów slang jest verlan, polegający na inwersji sylab w słowie.

Samo słowo verlan – jest to słowo l'envers (odwrót, odwrotność; à l'envers– odwrotnie, na odwrót) po inwersji sylab. Verlan pierwotnie pełnił rolę szyfru chroniącego przed policją i innymi niemile widzianymi gośćmi. Widać to do dziś- wiele słów w verlan dotyczy tematów tabu, jak seks czy używki. Stopniowo jednak coraz więcej słów verlan przenika do głównego nurtu języka francuskiego.

Przykłady verlan:

chelou (od louche) – dziwny, dziwaczny, podejrzany

béton (od tomber) – spaść, upaść; używany głównie w wyrażeniu laisser béton (od laisser tomber quelque chose) – upuścić, wywrócić coś lub zapomnieć czegoś

cimer (od merci) – dziękuję

portnawak, portnaouak, nawak (od n'importe quoi) – cokolwiek

teuchi, teuch' (od shit) – trawka, zioło

cheum (od moche) – brzydki

rebeu (od arabe) – Arab

noiche (od chinois) – Chińczyk

nechié (od chienne) – suka, szmata, zdzira

pécho (od choper) – złapać, schwytać; poderwać, wyrwać

Więcej przykładów użycia verlan znajduje się tu.

Innym charakterystycznym elementem przedmiejskiego żargonu są celowe błędy ortograficzne, jak np. w tytule utworu Teknik Correcte Exigée. (typowy Francuz napisałby, rzecz jasna, technique, a nie teknik). Utwór ten należy do dorobku grupy o wymownej nazwie Mo'vez Lang. (zły język, typowy Francuz napisałby mauvaise langue). Bardzo częste jest też stosowanie skróconych form tam, gdzie zasadniczo się ich nie stosuje, np. j'balance zamiast je balance oraz rozmaite zapożyczenia, np. fooding z angielskiego – szybkie i chaotyczne spożywanie posiłku, częste w Paryżu, czy kif-kif z arabskiego – taki sam, ten sam, to samo. Owe zapożyczenia oraz rozmaite idiomy tworzą argot – slang młodzieżowy.

Oto kilka przykładów argot:

flafla (od flatter) – szpanowanie, popisywanie się, efekciarstwo

poulet  (dosłownie: kurczak) – glina, pies, pała, też: flic, schmitt, schtroumpf

niquer – pierdolić; va te faire niquer – spierdalaj

Pétaouchnok – zadupie, pipidówa

salope – dziwka, szmata

saloper – sknocić, spartaczyć, spieprzyć; zabrudzić, uświnić

schlass(e), chlass(e) – pijany, nawalony, narąbany

sensass (od sensationnel) – świetny, rewelacyjny

cinglé(e), cintré(e) – postrzelony, stuknięty

séropo  (od séropositive) – nosiciel HIV

Więcej przykładów argot można znaleźć tu. Warto też zapoznać się z pozycją o tytule Pas de bleme! Słownik slangu i potocznego języka francuskiego, której część dostępna jest tutaj. Polecam też wybór piosenek będących ciekawymi źródłami argot, dostępny na blogu IE Languages.

Jednym z bardziej znanych obecnie dzieł francuskiego hip-hopu jest utwór Laisse Moi Kiffer wykonywany przez Diam's, wokalistkę pochodzącą z Cypru, znaną z wizerunku niezależnej chłopczycy.