Author: Agnieszka Łyś

Materiały pomocnicze do nauki języka francuskiego: Noir Désir "Le Vent Nous Portera"

Po opracowaniu wiersza Le Mal Rimbauda i Le Vin De L'Assassin Baudelaire'a, po dłuższej przerwie chciałabym przedstawić opracowanie piosenki zespołu Noir Désir "Le Vent Nous Portera". Odwołania do twórczości tego zespołu pojawiły się już wcześniej w jednym z moich wpisów oraz we wpisie Karola o muzyce. Piosenka "Le Vent Nous Portera" pochodzi z albumu "Des visages des figures", wydanego w 2001 roku. Oprócz oryginału warto zapoznać się także z coverem w wykonaniu szwajcarskiej wokalistki Sophie Hunger. Tekst "Le Vent Nous Portera" jest tekstem wieloznacznym i niełatwym do interpretacji. Wskazówki dotyczące interpretacji tego tekstu można znaleźć np tu.

Je n' ai pas peur de la route
Faudra voir, faut qu'on y goûte
Des méandres au creux des reins
Et tout ira bien (là)
Le vent nous portera

Ton message à la Grande Ourse
Et la trajectoire de la course
Un instantané de velours
Même s'il ne sert à rien (va)
Le vent l'emportera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera

La caresse et la mitraille
et cette plaie qui nous tiraille
Le palais des autres jours
D'hier et demain
Le vent les portera

Génétique en bandoulière
Des chromosomes dans l'atmosphère
Des taxis pour les galaxies
Et mon tapis volant dis ?
Le vent l'emportera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera

Ce parfum de nos années mortes
Ce qui peut frapper à ta porte
Infinité de destins
On en pose un et qu'est-ce qu'on en retient?
Le vent l'emportera

Pendant que la marée monte
et que chacun refait ses comptes
J'emmène au creux de mon ombre
Des poussières de toi
Le vent les portera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera

Gramatyka

Conditionnel présent- tryb przypuszczający czasu teraźniejszego

Faudrait to tryb przypuszczający czasownika falloir. Czasownik falloir należy do verba defectiva– czasowników występujących tylko w niektórych osobach i liczbach. Czasownik falloir występuje niemal wyłącznie w trzeciej osobie liczby pojedynczej. W czasie teraźniejszym brzmi ona Il faut (+ bezokolicznik)– trzeba, należy. Faudrait to natomiast tryb przypuszczający. Faudrait voir należy zatem przetłumaczyć jako trzeba by było zobaczyć.

Więcej o conditionnel présent możecie przeczytać np. tu.

Słownictwo

Au creux des reins

Un creux oznacza wydrążenie, szczelinę. Au creux des reins oznacza zatem w szczelinach nerek.

l'emporter

Emporter oznacza unieść, podnieść, zaś l'emporter oznacza zwyciężyć. Zdanie Le vent l'emportera stanowi zatem grę słów, trudną do przetłumaczenia na język polski.

cette plaie qui nous tiraille 

Plaie to rana. Tirailler oznacza szarpać, rozdzierać.

Cette plaie qui nous tiraille oznacza zatem ranę, która nas rozdziera.

en bandoulière

En bandoulière oznacza na ramieniu. Np sac bandoulière oznacza torbę na ramię. Zwrotka o genetyce i chromosomach według autorów interpretacji ze strony Story and Drama może być aluzją do sporu wokół żywności modyfikowanej genetycznie.

infinité

L'infinité oznacza bezmiar, bezkres lub nieskończoną liczbę czegoś. L'infinité de destins można zatem przetłumaczyć jako nieskończoną liczbę przeznaczeń

poser, retenir

Poser najczęściej oznacza stawiać, kłaść. Poser une question oznacza po prostu zadać pytaniePoser oznacza też ustanowić, wybrać.

Retenir oznacza zatrzymać, zachować.

Zdanie On en pose un et qu'est-ce qu'on en retient? najlepiej byłoby zatem przetłumaczyć jako Wybieramy jedno z nich i co z niego nam zostaje?

refaire ses comptes

faire ses comptes oznacza dokonać rachunków, obliczeń. Refaire ses comptes dosłownie oznacza zatem ponownie dokonać rachunków, jednak do kontekstu całego utworu bardziej pasowałoby metaforyczne znaczenie- dokonywać rachunku sumienia. Tout le monde refait ses comptes oznaczałoby zatem wszyscy dokonują rachunku sumienia.

des poussières de toi

La poussière dosłownie oznacza kurz. faire la poussière oznacza ścierać kurze. W kontekście tej piosenki jednak bardziej adekwatne jest słowo prochy. Des poussières de toi oznacza zatem twoje prochy.

Materiały pomocnicze do nauki języka francuskiego: opracowanie wiersza A. Rimbauda "Le Mal"

Po opracowaniu wiersza Ch. Baudelaire'a „Le Vin de l'Assassin” nadszedł czas na „Le Mal" Rimbauda. Ten wiersz również doczekał się wersji muzycznej – piosenka na jego podstawie wykonywana jest przez Patricka Hamela. Wiersz „Le Mal” poświęcony jest okrucieństwom wojny francusko-pruskiej, która miała miejsce w latach 1870-1871 i skończyła się sromotną klęską Francji.

Tandis que les crachats rouges de la mitraille
Sifflent tout le jour par l'infini du ciel bleu ;
Qu'écarlates ou verts, près du Roi qui les raille,
Croulent les bataillons en masse dans le feu ;

Tandis qu'une folie épouvantable broie
Et fait de cent milliers d'hommes un tas fumant ;
– Pauvres morts ! dans l'été, dans l'herbe, dans ta joie,
Nature ! ô toi qui fis ces hommes saintement !… –

Il est un Dieu qui rit aux nappes damassées
Des autels, à l'encens, aux grands calices d'or ;
Qui dans le bercement des hosannah s'endort,

Et se réveille, quand des mères, ramassées
Dans l'angoisse, et pleurant sous leur vieux bonnet noir,
Lui donnent un gros sou lié dans leur mouchoir !

Gramatyka

Passé simple

Passé simple czasownika faire: je fis, tu fis, il/elle fit, nous fîmes, vous fîtes, ils/elles firent

ô toi qui fis ces hommes saintement ! = O Ty, która stworzyłaś tych ludzi w świętości!

ô toi qui fis ces hommes saintement ! = ô toi qui as fait ces hommes saintement!

Passé simple to literacka forma czasu passé composé. Wyraża czynność dokonaną, zakończoną. Współcześnie nie występuje w języku mówionym. Więcej informacji o passé simple można znaleźć np. tutaj.

Czas teraźniejszy: odmiana czasowników z końcówką -ayer, -oyer

Tandis qu'une folie épouvantable broie Et fait de cent milliers d'hommes un tas fumant = Podczas, gdy straszliwe szaleństwo miażdży i zmienia setki tysięcy ludzi w dymiący stos
W czasownikach kończących się na -ayer i -oyer y zamienia się w i gdy końcówka zawiera e niewymawiane: je broie, tu broies, il broie, nous broyons, vous broyez, ils broient

Czas teraźniejszy: czasownik rire

Il est un Dieu qui rit aux nappes damassées = Jest Bóg, który śmieje się do damasceńskich tkanin

rire = śmiać się

odmiana: je ris, tu ris, il/elle rit, nous rions, vous riez, ils/elles rient

Zwroty i wyrażenia

Tandis que

Tandis que les crachats rouges de la mitraille Sifflent tout le jour par l'infini du ciel bleu = Gdy czerwone plwociny pocisków gwiżdżą cały dzień wśród bezmiaru błękitnego nieba

Tandis que = podczas, gdy

Tandis que je préparais le déjeuner, Marc faisait la poussière. = Podczas, gdy ja przygotowywałem obiad, Marek ścierał kurze.

synonim: pendant que

Railler

Qu'écarlates ou verts, près du Roi qui les raille, Croulent les bataillons en masse dans le feu = Gdy, szkarłatne lub zielone, blisko króla, który z nich szydzi, bataliony masowo wpadają do ognia.

railler quelqu'un/quelque chose = wyśmiewać się, szydzić, drwić z kogoś/czegoś

Cesse de me railler! = Przestań się ze mnie wyśmiewać!

synonimy: tourner en dérision quelqu'un/quelque chose, ridiculiser quelqu'un/quelque chose

épouvantable, broyer

Tandis qu'une folie épouvantable broie Et fait de cent milliers d'hommes un tas fumant = Podczas, gdy straszliwe szaleństwo miażdży i zmienia setki tysięcy ludzi w dymiący stos

épouvantable = straszny, straszliwy, przerażający

Marie regarde un film d'horreur épouvantable. = Maria ogląda straszny horror.

broyer = miażdżyć, gnieść

Tu dois broyer les tomates et ajouter du poivre. = Musisz zgnieść pomidory i dodać pieprzu.

calice

Il est un Dieu qui rit aux nappes damassées Des autels, à l'encens, aux grands calices d'or. = Jest Bóg, który śmieje się do damasceńskich tkanin, ołtarzy, kadzidła i wielkich kielichów ze złota.

un calice = kielich

ramasser, angoisse

Et se réveille, quand des mères, ramassées Dans l'angoisse, et pleurant sous leur vieux bonnet noir, Lui donnent un gros sou lié dans leur mouchoir ! = I budzi się, gdy matki, zebrane w trwodze, płacząc pod swymi starymi czarnymi kaszkietami, dają mu gruby grosz zawiązany w chustce.

ramasser = zbierać

À l'occasion du Jour de la Terre les enfants ramassaient les ordures. = Z okazji Dnia Ziemi dzieci zbierały śmieci.

angoisse = lęk, panika, trwoga

L'angoisse ne lui permettait de s'endormir. = Lęk nie pozwalał mu zasnąć.

 

Materiały pomocnicze do nauki języka francuskiego: opracowanie wiersza Ch. Baudelaire'a "Le Vin de l'Assassin"

Swego czasu zamieściłam kilka wpisów na blogu AntyTeksty,na którym można znaleźć opracowania tekstów anglojęzycznych piosenek, tworzone z myślą o osobach uczących się języka. Nie znalazłam w polskim internecie podobnej strony z tekstami w języku francuskim, dlatego postanowiłam opracować kilka tekstów i wrzucić je tu. Zaczęłam od wiersza Ch. Baudelaire'a Le Vin de l'Assassin, śpiewanego przez Leo Ferré.

O Leo Ferré pisałam już w innym artykule. Ten poeta i kompozytor pochodzący z Monako aranżował i wykonywał zarówno własne utwory, jak i utwory słynnych francuskich poetów, m. in. Charlesa Baudelaire’a. Jednym z wierszy Baudelaire’a śpiewanych przez Ferrégo jest Le Vin de l'Assassin. Podmiot liryczny wiersza zamordował swą żonę i nie wydaje się rozpaczać z tego powodu. Wersja Ferrégo nie jest jedynym muzycznym wykonaniem tego wiersza: istnieje także wersja Lionela Chaintreuila. Utwór ten został przetłumaczony na polski m. in. przez W. Słobodnika, zachęcam jednak do zapoznania się najpierw z oryginałem.


Ma femme est morte, je suis libre!
Je puis donc boire tout mon soûl.
Lorsque je rentrais sans un sou,
Ses cris me déchiraient la fibre.
Autant qu’un roi je suis heureux ;
L’air est pur, le ciel admirable…
Nous avions un été semblable
Lorsque j’en devins amoureux !
L’horrible soif qui me déchire
Aurait besoin pour s’assouvir
D’autant de vin qu’en peut tenir
Son tombeau ; – ce n’est pas peu dire :

Je l’ai jetée au fond d’un puits,
Et j’ai même poussé sur elle
Tous les pavés de la margelle.
– Je l’oublierai si je le puis !

Au nom des serments de tendresse,
Dont rien ne peut nous délier,
Et pour nous réconcilier
Comme au beau temps de notre ivresse,

J’implorai d’elle un rendez-vous,
Le soir, sur une route obscure.
Elle y vint ! – folle créature !
Nous sommes tous plus ou moins fous !

Elle était encore jolie,
Quoique bien fatiguée ! et moi,
Je l’aimais trop ! voilà pourquoi
Je lui dis : Sors de cette vie !

Nul ne peut me comprendre. Un seul
Parmi ces ivrognes stupides
Songea-t-il dans ses nuits morbides
A faire du vin un linceul ?

Cette crapule invulnérable
Comme les machines de fer
Jamais, ni l’été ni l’hiver,
N’a connu l’amour véritable,

Avec ses noirs enchantements
Son cortège infernal d’alarmes,
Ses fioles de poison, ses larmes,
Ses bruits de chaîne et d’ossements !

– Me voilà libre et solitaire !
Je serai ce soir ivre mort ;
Alors, sans peur et sans remord,
Je me coucherai sur la terre,

Et je dormirai comme un chien !
Le chariot aux lourdes roues
Chargé de pierres et de boues,
Le wagon enragé peut bien

Ecraser ma tête coupable
Ou me couper par le milieu,
Je m’en moque comme de Dieu,
Du Diable ou de la Sainte Table !

Gramatyka

Pierwsza osoba czasownika pouvoir
Je puis donc boire tout mon soûl. = Mogę więc pić na umór.
Je puis = Je peux = Mogę
Je puis to oboczna forma pierwszej osoby czasownika pouvoir = móc
Passé simple
Lorsque j’en devins amoureux! = Gdy zakochałem się w niej!
j’en devins amoureux (passé simple) = j’en suis devenu amoureux (passé composé)
J’implorai d’elle un rendez-vous = Wybłagałem od niej spotkanie
J’implorai d’elle un rendez-vous = J’ai imploré d’elle un rendez-vous
Elle y vint! = Ona tam przyszła!
Elle y vint! = Elle y est venue!
Songea-t-il? = Czy myślał?
Songea-t-il? = A-t-il songé?
Passé simple to literacka forma czasu passé composé. Wyraża czynność dokonaną, zakończoną. Współcześnie nie występuje w języku mówionym. Więcej informacji o passé simple można znaleźć np. tutaj.
Zaimek względny en
j’en devins amoureux = zakochałem się w niej
Zaimek względny en zastępuje rzeczownik poprzedzony przyimkiem de:
je devins amoureux d’elle = j’en devins amoureux

Przykłady użycia:
Est-ce que tu as envie de café? Oui, j’en ai envie. = Czy masz ochotę na kawę? Tak, mam ochotę.
Est-ce que tu as du lait? Oui, j’en ai un peu. = Czy masz mleko? Tak, mam go trochę.
Więcej o zaimku względnym en tutaj.
Passe composé – uzgadnianie rodzaju participe passé
Je l’ai jetée au fond d’un puits. = Wrzuciłem ją do studni.
Jeśli czasownikiem posiłkowym jest avoir, rodzaju participe passé najczęściej nie uzgadnia się. Istnieją jednak wyjątki. Jednym z nich jest przypadek, gdy dopełnienie bliższe stoi przed formą czasownikową.
Dlatego
Je l’ai jetée au fond d’un puits. = Wrzuciłem ją na dno studni. (dopełnienie bliższe- l’- stoi przed czasownikiem)
ale
J’ai jeté ma femme au fond d’un puits. (dopełnienie bliższe, ma femme, stoi po czasowniku)
Zdania warunkowe typu I
Je l’oublierai si je le puis! = Zapomnę to, jeśli będę mógł!
Zdania warunkowe typu I tworzymy według następującego schematu: Si + présent + futur simple (rzadziej futur simple + si + présent, jak w powyższym zdaniu z wiersza). Zdania tego typu odnoszą się do przyszłości, a warunek zawarty w nich jest możliwy do spełnienia.
np. Si j'ai du temps, je le ferai. = Jeśli będę miał czas, zrobię to.
Więcej o zdaniach warunkowych znajduje się tu.

Zwroty i wyrażenia

tout mon soûl
Je puis donc boire tout mon soûl. = Mogę zatem pić na umór.
tout son soûl = na umór, do syta, bez ograniczeń
La table était pleine et Pierre mangeait tout son soûl. = Stół był pełen I Pierre jadł do syta.
Demain je ne travaille pas et je peux dormir tout mon soûl. = Jutro nie pracuję I mogę spać, ile chcę.
przymiotnik: soûl , soûle – pijany
idiom: soûl comme un Polonais – pijany jak Polak, bardzo pijany (niestety, drodzy rodacy…)
Inna pisownia: saoul, saoule
Je serai ce soir ivre mort = Tego wieczoru upiję się na umór
ivre-mort, ivre mort =pijany do nieprzytomności, zalany w trupa
Après la fete Jacques était ivre-mort = Po imprezie Jacques był pijany w trupa.
autant que
Autant qu’un roi je suis heureux. = Jestem szczęśliwy jak król.
autant de vin qu’en peut tenir son tombeau = tyle wina, ile może pomieścić jej grób
Autant que = jak; tak bardzo, jak; tyle, co
Il travaillait autant qu’il pouvait. = Pracował tyle, ile mógł.
Ce n’est pas peu dire.
Ce n’est pas peu dire. = To nie jest mała rzecz.; To nie byle co.
Quoique
Elle était encore jolie, quoique bien fatiguée! = Była jeszcze ładna, choć dość mocno zmęczona!
Quoique = chociaż
Quoiqu'il etait malade, Jacques a decide d'aller au travail. =Chociaż był chory, Jacques zdecydował się iść do pracy.
synonimy: bien que, encore que
un linceul
faire du vin un linceul =zrobić z wina całun
un linceul =całun
le linceul de Turin =całun turyński
crapule
Cette crapule invulnérable =ta niewrażliwa hołota
une crapule =hołota, tłuszcza
Cette ville est pleine de crapule. =To miasto jest pełne hołoty.
une crapule =kanalia, łajdak
Cette homme est une véritable crapule. = Ten człowiek to prawdziwa kanalia.
przymiotnik: crapuleux = ohydny, plugawy
alarme
Son cortège infernal d’alarmes = Jej piekielny orszak strachów
Słowo alarme może oznaczać alarm, alert, tu jednak oznacza strach, niepokój.
Tout la famille vivait en alarme. = Cała rodzina żyła w strachu.
se moquer de
Je m’en moque comme de Dieu, du Diable ou de la Sainte Table. = Ale lekceważę to, jak Boga, Diabła i Pański Stół.
se moquer de = lekceważyć coś, nie zważać na coś, nie przejmować się czymś; żartować z czegoś/kogoś
Je me moque de son opinion. = Nie przejmuję się ich opinią.
Pourquoi tu te moques de moi tout le temps? = Dlaczego cały czas ze mnie żartujesz?
Jeśli udało Wam się przebrnąć przez oryginał, polecam tłumaczenie W. Słobodnika, dostępne tutaj.

Francuskojęzyczne czasopisma – podróże, historia, nauka, kulinaria

Mój poprzedni wpis poświęciłam francuskojęzycznym gazetom i stacjom radiowym oraz związanym z nimi portalom informacyjnym. Jednak (na szczęście) nie samą polityką człowiek żyje, dlatego postanowiłam zrobić przegląd francuskojęzycznych czasopism o charakterze bardziej hobbystycznym.

moutons-a-l-estive-0_620x465

Dolina Ossau w Pirenejach- relacje z tego oraz wielu innych ciekawych miejsc możecie znaleźć na stronie magazynu Geo.

Miłośnikom podróży polecam magazyn Geo. Strona internetowa magazynu zawiera naprawdę imponującą ilość informacji. W dziale Guides de voyage można znaleźć informacje o nawet tak tajemniczych zakątkach świata, jak pasmo górskie Tassili czy wyspa Mo'orea. Artykuły są posortowane według kontynentów, a następnie krajów, regionów i miast. Możecie tam znaleźć informacje właściwie na każdy temat: wskazówki dojazdu, klimat, walutę, najważniejsze święta, lokalne specjały. W dziale Vos voyages de rêve można natomiast znaleźć relacje czytelników czasopisma z różnych mniej lub bardziej egzotycznych podróży, zaś w dziale Voyages GEO – artykuły podróżnicze autorstwa dziennikarzy magazynu. Wszystkie relacje są bogato opatrzone zdjęciami. W dziale Vidéos można znaleźć krótkie, 1-2 minutowe filmiki z różnych zakątków świata. Ponadto na stronie można znaleźć quizy na różne tematy (nie tylko geograficzne, ale też np. historyczne czy przyrodnicze) oraz duży wybór tapet na pulpit.

Na stronie innego magazynu podróżniczego, Grands Reportages, także można znaleźć relacje z różnych ciekawych miejsc. Na stronie jest dostępna wyszukiwarka, która umożliwia odnajdywanie reportaży według miejsc. W dziale web.tv możecie natomiast znaleźć nagrania wywiadów z ciekawymi ludźmi, np. Davidem de Rueda, eksploratorem miejskim, czy Gaëlem Derive, klimatologiem, ekspertem w dziedzinie globalnego ocieplenia. Ponadto na stronie można znaleźć recenzje książek o tematyce podróżniczej oraz filmów z różnych zakątków świata.

Zdjęcie z wyprawy rowerowej wzdłuż Dunaju. O tej i wielu innych eska[padach możecie poczytać na stronie magazynu Grands Reportages.

Zdjęcie z wyprawy rowerowej wzdłuż Dunaju. O tej i wielu innych eska[padach możecie poczytać na stronie magazynu Grands Reportages.

Osobom zainteresowanym historią polecam magazyn zatytułowany po prostu L'HistoireMiłośnicy historii zapewne znają podział na historię wydarzeniową (histoire événementielle), kładącą nacisk głównie na wojny i inne przełomowe wydarzenia oraz historię długiego trwania (histoire de la longue durée), opisującą życie codzienne zwykłych ludzi i powolne, stopniowe przemiany zachodzące w społeczeństwach. W L'Histoire można znaleźć sporo artykułów wpisujących się w ten drugi nurt, obejmujących zagadnienia związane z życiem codziennym, jak np. małżeństwo czy seksualność. Spora część artykułów jest dostępna tylko dla osób mających wykupiony abonament, ale te, które są dostępne za darmo, też są ciekawe. Najwięcej ich jest w dziale Actualité. Można znaleźć w nim ciekawostki historyczne ze wszystkich epok, a także refleksje dotyczące współczesnych wydarzeń, jak np. niedawne wybory prezydenckie w USA czy zbliżające się wybory prezydenckie we Francji. Na stronie magazynu znajduje się też zbiór map historycznych.

Późnośredniowieczna Europa. Ta i inne mapy są dostępne na stronie magazynu L'Histoire.

Późnośredniowieczna Europa. Ta i inne mapy są dostępne na stronie magazynu L'Histoire.

Warto też zwrócić uwagę na magazyn popularnonaukowy Pour La Science. Na stronie czasopisma znajduje się spora baza artykułów popularnonaukowych posegregowanych według dziedzin. Wybór jest naprawdę duży –  znajdą tu coś dla siebie miłośnicy archeologii, astronomii, biologii, matematyki, fizyki, psychologii, socjologii, a także nowych technologii, geologii oraz botaniki. Ponadto w dziale themes można znaleźć zbiory artykułów na różne ważne i popularne tematy, jak np. seksualność, depresja, globalne ocieplenie czy nawet... Gwiezdne Wojny.  Osobom zainteresowanym psychologią może także przypaść do gustu inny magazyn wydawany przez redakcję Pour la science – Cerveau&Psycho.

Na koniec coś na lekki i przyjemny temat –  kulinaria. Polecam stronę magazynu Cuisine Actuelle. Można tu znaleźć przepisy na takie specjały jak cukinia à la pizza czy pasta z wanilii i białej czekolady.

cukinia a la pizza- przepis na ten i inne smakołyki mozna znaleźć na stronie magazynu Cuisine Actuelle

cukinia a la pizza- przepis na ten i inne smakołyki można znaleźć na stronie magazynu Cuisine Actuelle

Na stronie jest naprawdę sporo przepisów, a wyszukiwarka umożliwia znalezienie potraw zawierających konkretny produkt. Są także przepisy w wersji video. Wegetarianom i weganom może natomiast przypaść do gustu strona czasopisma Slowly Veggie, która też zawiera sporo ciekawych przepisów.

Zobacz także…

Teksty piosenek jako materiał pomocniczy do nauki języka. Francuskie brzmienia – część 2: Naufragés du Silence
Kanały na YouTube, które pomogą Ci szlifować francuski
Dlaczego nauka języka szwedzkiego jest teraz łatwiejsza niż kiedykolwiek?
Dlaczego nauka języka szwedzkiego jest teraz łatwiejsza niż kiedykolwiek – część 2

 

Francuskojęzyczne gazety, portale informacyjne oraz stacje radiowe

lemondeZainspirowana artykułami Karola dotyczącymi mediów rosyjskojęzycznych i niemieckojęzycznych, postanowiłam stworzyć przegląd mediów frankofońskich. Dzięki internetowi ich wybór jest naprawdę szeroki.

Francuskojęzyczne czasopisma

Osobiście najchętniej sięgam do Le Monde. Ów centrolewicowy francuski dziennik ukazuje się nieprzerwanie od 1944 roku. Jak sam tytuł wskazuje, można tam znaleźć wiadomości nie tylko z Francji, ale z całego świata. Część artykułów na stronie internetowej dziennika jest dostępna tylko dla osób, które mają wykupiony abonament, jednak nawet bez niego da się tam znaleźć wiele ciekawych informacji. Osobom zainteresowanym sytuacją polityczną we Francji polecam dział politique, zaś aby poczytać informacje z całego świata, warto zajrzeć do działu international. Obecnie najszerzej omawiane tematy to, co raczej nikogo nie zdziwi, wybory prezydenckie w USA i wojna w Syrii, ale można tam także znaleźć wiadomości na tematy, o których w polskich mediach trudno usłyszeć, np. strajki studentów w RPA czy konflikty religijne w Birmie. Na stronie Le Monde są także działy poświęcone kulturze, ochronie środowiska, sportowi, odkryciom naukowym oraz szkolnictwu.

Drugim ważnym, opiniotwórczym dziennikiem francuskim jest centroprawicowy Le Figaro. Jest to najstarsza z obecnie ukazujących się we Francji gazet. Le Figaro powstał bowiem już w 1826 roku, jako tygodnik satyryczny. Tytuł nawiązuje do XVIII-wiecznej sztuki teatralnej Wesele Figara Pierre’a Beaumarchais, sławnej dzięki operom Mozarta i Rossiniego. Tytułowy Figaro to służący hrabiego Almavivy z Sewilli, znany z zamiłowania do intryg i prowokacji. Na stronie Le Figaro także można przeczytać sporo artykułów nie mając wykupionego abonamentu, jednak aby przeczytać niektóre z nich, trzeba wyłączyć blokowanie reklam. Oprócz informacji politycznych jest także spory dział poświęcony ekonomii. Jest także dział zatytułowany Lifestyle, gdzie można znaleźć informacje o nowych produktach, o miejscach, w których warto spędzić urlop, a także praktyczne porady dotyczące życia codziennego, jak np. wybielanie ubrań bez użycia wybielacza. Le Figaro wydaje też magazyn dla kobiet Madame.

Nadia Murad, 23-letnia jazydzka aktywistka na rzecz praw człowieka, laureatka nagrody Vaclava Havla. M. in. o niej można przeczytać w Madame, kobiecym dodatku do Le Figaro.

Nadia Murad, 23-letnia jazydzka aktywistka na rzecz praw człowieka, laureatka nagrody Vaclava Havla. M. in. o niej można przeczytać w Madame, kobiecym dodatku do Le Figaro.

Można w nim znaleźć nie tylko informacje o modzie, urodzie i gotowaniu, ale także artykuły na tematy polityczne i społeczne, np. tekst o Nadii Murad, irakijskiej aktywistce na rzecz praw człowieka, która przeżyła porwanie przez Państwo Islamskie, czy tekst o badaniach prowadzonych przez fundację Save The Children, z których wynika, że co 7 sekund gdzieś na świecie za mąż wydawana jest dziewczynka w wieku poniżej 15 lat.

L’Actualité to magazyn wydawany w Quebecu, francuskojęzycznej prowincji Kanady. Na stronie L’Actualité można znaleźć aktualności polityczne, głównie dotyczące Kanady i USA. Warto także zajrzeć do działu Société, gdzie mamy spory wybór artykułów o szeroko pojętej tematyce społecznej, m.in. artykuł o uchodźcach syryjskich mieszkających w Quebecu, o rosnącej popularności urban exploringu, o ciążach u kobiet w wieku powyżej 40 lat, czy o pomyśle zniesienia celibatu w Kościele katolickim. Interesujący jest też dział Santé et Science, gdzie można poczytać m. in. o bezsenności, o sztucznej inteligencji czy o szkodliwości kurzu.

Osoby zainteresowane francuskojęzycznymi wiadomościami z Afryki także mogą znaleźć coś dla siebie w internecie. Swoje strony internetowe mają m. in. benińska La Nouvelle Tribune, kameruńska Cameroon Tribune czy senegalski Le Quotidien.

Francuskojęzyczne stacje radiowe i telewizyjne

Osobom, które mają ochotę posłuchać radia po francusku, polecam stronę EcouterRadioEnLigne. Wybór jest naprawdę duży. Można słuchać radia od razu na stronie bądź skorzystać z linków do stron poszczególnych stacji. Spora część wymienionych tam stacji kładzie nacisk głównie na muzykę. Jedną z nich jest stacja La Grosse Radio. Na stronie stacji są trzy kanały: Radio Rock, Radio Metal i Radio Reggae. Można tam nie tylko posłuchać muzyki, ale też usłyszeć i przeczytać aktualności z muzycznego świata.

La Grosse Radio z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom metalu, rocka i reggae.

La Grosse Radio z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom metalu, rocka i reggae.

Osobom zainteresowanym wiadomościami politycznymi i społecznymi z Francji może przypaść do gustu stacja France Info. Prezenterzy mówią dosyć szybko, ale wyraźnie. Jeśli po wysłuchaniu audycji macie ochotę sprawdzić na piśmie, ile zrozumieliście, polecam słuchanie France Info na stronie stacji. Nagrania audycji są tam bowiem opatrzone transkrypcjami. Na stronie France Info można znaleźć także wiele ciekawych materiałów na video. France Info to bowiem nie tylko stacja radiowa, ale także stacja telewizyjna. Natomiast osobom zainteresowanym wiadomościami z francuskojęzycznej części świata arabskiego może spodobać się stacja France Maghreb 2.

Warto także posłuchać radia Africa no. 1. Na stronie radia warto zwłaszcza odwiedzić dział z podcastami. Można tam znaleźć nagrania wielu ciekawych audycji, np. Le Grand Débat – około godzinna dyskusja poświęcona któremuś z ważnych, aktualnych wydarzeń, jak np. prawybory we Francji, wybory prezydenckie w USA.

Program Le Grand Débat, emitowany przez radio Africa no. 1, to dyskusje na najważniejsze tematy z całego świata.

Program Le Grand Débat, emitowany przez radio Africa no. 1, to dyskusje na najważniejsze tematy z całego świata.

W ukazującym się co piątek programie Vendredi C'est Permis można posłuchać dyskusji na temat najważniejszych wiadomości z ostatniego tygodnia. Ciekawe dyskusje prowadzi też dziennikarka, pisarka i scenarzystka Fatou Biramah w programie Tu vas où Fatou?. Wśród tematów, wybranych uprzednio przez słuchaczy, jest np. literatura, toksyczne relacje czy porwania rodzicielskie. Fatou Biramah prowadzi też program Les pensées de Fatou Biramah. Są to krótkie, 10-15 minutowe rozważania na rozmaite tematy, od zdrad w związkach po fenomen popularności Kim Kardashian, prowadzone w sposób lekki i z przymrużeniem oka.

Na koniec chciałabym polecić stronę stacji telewizyjnej TV5 Monde. Warto oglądać JT International – codzienny, 15-20 minutowy program informacyjny przedstawiający najważniejsze wiadomości z całego świata. Można w nim usłyszeć nie tylko o powszechnie znanych sprawach, ale także o wydarzeniach, o których polskie media mówią mało lub wcale, jak np wojna domowa w Sudanie Południowym czy kryzys ekonomiczny w Wenezueli. Dla bardzo zabieganych osób istnieje też wersja Flash – ok. 2-3 minutowy komunikat dotyczący najważniejszych wiadomości. Jeśli nie mamy więcej czasu na podtrzymanie kontaktu z francuskim, warto poświęcić chociaż te 2-3 minuty. Na koniec informacja dla osób, które nie czują się wystarczająco pewnie, by oglądać programy po francusku. Na stronie jest także dział Langue française, zawierający materiały do nauki na różnych poziomach, od A1 do B2.

Dział Langue française na stronie TV5 Monde pozwala uczyć się francuskiego za pomocą autentycznych fragmentów programów telewizyjnych.

Dział Langue française na stronie TV5 Monde pozwala uczyć się francuskiego za pomocą autentycznych fragmentów programów telewizyjnych.

Są tam m.in. fragmenty programów emitowanych w TV5, opatrzone transkrypcjami. Warto od nich zacząć, a po jakimś czasie transkrypcje przestaną wam być potrzebne.


Zobacz także…

Rosyjskie gazety, portale informacyjne oraz stacje radiowe
Niemieckie gazety, portale informacyjne oraz stacje radiowe
Przewodnik po Deutsche Welle
Kanały na YouTube, które pomogą Ci szlifować francuski

Certyfikat z języka francuskiego – porady i informacje

DELF-DALFNa początek pochwalę się, że ostatnio (tzn. w sesji czerwcowej) udało mi się zdać egzamin z języka francuskiego uprawniający do otrzymania dyplomu DALF (Diplôme Approfondi de Langue Française) na poziomie C1. Chciałabym, aby moje doświadczenie przydało się też i Wam, dlatego w tym wpisie spróbuję zamieścić trochę przydatnych informacji na temat dyplomów i certyfikatów z francuskiego.

Jaki egzamin zdawać?

DELF i DALF to dyplomy wydawane przez francuskie Ministerstwo Edukacji Narodowej. Przed zapisaniem się na egzamin na DELF bądź DALF należy wybrać odpowiedni poziom spośród tych wyodrębnionych przez ESOKJ (Europejski System Opisu Kształcenia Językowego) – od najniższego, A1, do najwyższego, C2. DELF/DALF ważny jest bezterminowo. Jednak, jak podkreślają autorzy strony szkoły językowej Voilà, nawet posiadając dyplom o bezterminowej ważności, warto podtrzymywać regularny kontakt z językiem, by utrzymać zdobyte umiejętności. Innym popularnym egzaminem z języka francuskiego jest TCF (Test de Conaissance du Français). Jego niewątpliwą przewagą nad DELF/DALF jest brak konieczności określania swojego poziomu języka przed egzaminem – TCF ma bowiem jedną formę dla wszystkich poziomów, a po zdaniu egzaminu otrzymuje się zaświadczenie, na którym określony jest poziom. Minusem jest jednak to, że wyniki TCF są ważne jedynie przez 2 lata. Istnieją także dyplomy poświadczające znajomość słownictwa specjalistycznego, np. prawniczego czy medycznego. Więcej o rodzajach dyplomów i certyfikatów można przeczytać na wspomnianej już stronie szkoły językowej Voilà.

DELF/DALF są ważne bezterminowo, wyniki TCF są ważne przez 2 lata.

DELF/DALF są ważne bezterminowo, wyniki TCF są ważne przez 2 lata.

Jeśli decydujemy się na DELF i DALF, warto rozwiązać kilka próbnych testów, by móc wybrać odpowiedni poziom. Przykładowe testy można znaleźć na stronie www.delfdalf.pl w zakładce "Sujets". W przypadku DALF oprócz poziomu trzeba wybrać także dziedzinę – do wyboru mamy Lettres et sciences humaines oraz Sciences.

Gdzie można zdać egzamin?

Ja zdawałam egzamin w Instytucie Francuskim w Warszawie. Ośrodki egzaminacyjne znajdują się także w innych polskich miastach: Bydgoszczy, Krakowie, Gdańsku, Katowicach, Łodzi, Lublinie, Poznaniu, Szczecinie, Toruniu, Wodzisławiu Śląskim i Wrocławiu. Dane kontaktowe ośrodków egzaminacyjnych znajdują się na stronie Centre international d’études pédagogiques.

Kiedy można zdać egzamin?

Sesje egzaminacyjne DELF/DALF odbywają się dwa razy w roku – w lutym i czerwcu. Warto jednak pamiętać, że zapisać się i dokonać opłaty należy ze sporym wyprzedzeniem. W tym roku przed sesją czerwcową należało to zrobić do 20 maja.

Jaki jest koszt egzaminu i dyplomu?

W tym roku za DALF C1 w Instytucie Francuskim w Warszawie należało zapłacić 485 zł. Z reguły koszta rosną wraz z poziomem egzaminu. O ceny egzaminów i dyplomów najlepiej dowiadywać się w ośrodkach egzaminacyjnych.

Jak wygląda egzamin?

Egzamin pisemny DALF C1 trwa ponad 3,5 godziny, dlatego podkreślam, że przed egzaminem warto się wyspać i zjeść porządne śniadanie. Później, tego samego oraz następnego dnia, odbywają się egzaminy ustne.

Egzamin jest długi i męczący, nie warto więc zarywać nocy przed nim.

Egzamin jest długi i męczący, nie warto więc zarywać nocy przed nim.

Egzamin pisemny składa się z trzech części – rozumienia ze słuchu, rozumienia tekstu pisanego oraz tworzenia własnego tekstu. Pierwsza część składa się z jednego dłuższego (ok. 6-8 minut) oraz kilku krótszych (około minuty) nagrań. Po wysłuchaniu każdego nagrania odpowiada się na pytania, które sprawdzają, ile z niego zrozumieliśmy. Dłuższego nagrania (w tej sesji był to wywiad radiowy ze specjalistą od ochrony środowiska) słucha się dwukrotnie, krótszych – jednokrotnie. Druga część polega na bardzo uważnym przeczytaniu tekstu z prasy lub literatury (w ostatniej sesji był to tekst prasowy poświęcony rosnącemu wśród Francuzów zainteresowaniu genealogią) i odpowiedzeniu na pytania na jego temat. Trzecia część składa się z kilku krótkich tekstów na jeden temat (w czerwcowej sesji było nim przeludnienie świata), a naszym zadaniem jest napisanie dwóch własnych tekstów. Pierwszy z nich ma być kompilacją informacji zawartych w podanych tekstach, drugi – zawierać naszą opinię na zadany temat, związany z tematem tekstów. Opinia ta ma być poparta zarówno informacjami z tekstów, jak i naszą własną wiedzą.

Egzamin ustny polega na przygotowaniu prezentacji i przedstawieniu jej przed komisją, a następnie rozmowie z komisją. Przygotowanie trwa godzinę, a sama prezentacja wraz z dyskusją – pół godziny. Prezentację przygotowuje się na podstawie wylosowanego zestawu tekstów prasowych na określony temat i dołączonych do nich pytań. Mnie przypadł w udziale temat seriali i przyczyn ich popularności. Inne przykładowe tematy znajdują się na stronie Français Plus.

Ile czasu potrzeba na naukę do egzaminu?

Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam – zależy to od wcześniejszego kontaktu z językiem, od czasu, jaki możemy każdego dnia poświęcać na naukę oraz od wielu innych czynników. Z pewnością jednak w oszacowaniu potrzebnego czasu może pomóc podejście do próbnych testów, dostępnych, jak już wspomniałam na stronie www.delfdalf.pl w zakładce "Sujets". Podejście do próbnych testów pozwala na poznanie swoich mocnych i słabych stron. U mnie najsłabszą stroną okazało się rozumienie ze słuchu, jednak 3 miesiące codziennego, systematycznego obcowania z mówionym językiem francuskim (w tym oglądania filmów i seriali :)) wystarczyło, by osiągnąć poziom niezbędny do zdania egzaminu.

Jak uczyć się do egzaminu?

Moje doświadczenie mówi, że poza rozwiązywaniem próbnych testów warto zapoznawać się z rozmaitymi tekstami. Ważne, żeby były to różne typy tekstów – literatura piękna, publicystyka, literatura popularnonaukowa. Warto także ćwiczyć rozumienie ze słuchu. Tutaj także dobór źródeł powinien być urozmaicony. Jak już wspomniałam, filmy i seriale mogą być pomocne, jednak zdecydowanie warto zapoznawać się też z programami radiowymi i telewizyjnymi, gdyż są najbardziej zbliżone do nagrań obecnych na egzaminie. Mnie pomogły programy informacyjne na TV5 Monde. Pomocny może być także kanał na YouTube alex doyoufrench, zawierający krótkie nagrania wraz z transkrypcjami.

Aby przygotować się do części sprawdzającej ruzmienie ze słuchu, warto regularnie oglądać programy informacyjne.

Aby przygotować się do części sprawdzającej rozumienie ze słuchu, warto regularnie słuchać programów informacyjnych.

Poznane słówka utrwalałam za pomocą programu Anki, o którym możecie przeczytać w artykule Karola. Na egzaminie nie ma części typowo gramatycznej, jednak jeśli jakieś zagadnienia sprawiają Wam trudność, warto pokusić się o małą powtórkę. Ja skorzystałam z podręcznika do gramatyki wydawnictwa Hachette.

Czynności, które wymieniłam, pomagają w rozumieniu języka francuskiego, zarówno mówionego, jak i pisanego, co jednak z czynnym używaniem języka? Tu dochodzimy do kolejnego ważnego pytania…

Czy można przygotować się do egzaminu samodzielnie?

Przy odrobinie wytrwałości do egzaminu można przygotować się bez kursu czy długotrwałego chodzenia na korepetycje. Ja zaczęłam uczęszczać na indywidualne lekcje, ale po kilku razach uznałam, że nie są mi one potrzebne. Warto jednak mieć do pomocy kogoś, z kim możemy chociaż kilka razy porozmawiać po francusku. Ja poprosiłam znajomą Polkę mieszkającą we Francji o kilka rozmów na Skype. Jeśli nie mamy wśród znajomych nikogo, kto włada francuskim, warto poszukać takich osób np. w odpowiedniej grupie tematycznej na www.CouchSurfing.com. Warszawiakom polecam grupę Warsaw Language Exchange. Jeśli znacie biegle inny język obcy, warto poszukać partnera do tandem course, który z zamian za pomoc w nauce opanowanego przez Was języka, wesprze Was w nauce francuskiego. Przy odrobinie szczęścia na CouchSurfing możecie też trafić na obcokrajowca, który pomoże Wam w nauce francuskiego w zamian za naukę polskiego.

CouchSurfing to nie tylko serwis dla szukających noclegu. Można tam znaleźć także partnera do tandemu językowego.

CouchSurfing to nie tylko serwis dla szukających noclegu. Można tam znaleźć także partnera do tandemu językowego.

O innych stronach, na których można znaleźć kogoś do pomocy w nauce, możecie przeczytać w artykule Łukasza. Oprócz rozmowy przydatne może być też poproszenie kogoś o sprawdzenie kilku prac pisemnych.

Na koniec przyznam się, że tak naprawdę powinnam była podejść do tego egzaminu dużo wcześniej, ale po prostu paraliżowała mnie obawa, że i tak nic z tego nie wyjdzie. Warto zatem zapoznać się z próbnymi testami i przekonać się, że zdanie takiego egzaminu jest wykonalne 🙂

Zobacz też…

SWEDEX: luźne przemyślenia
Kanały na YouTube, które pomogą Ci szlifować francuski

Francuskojęzyczne seriale, które warto znać

francjatvOsoby, które chcą szlifować język angielski za pomocą oglądania seriali, bez trudu mogą znaleźć coś dla siebie – seriale anglojęzyczne, jak np. Gra o Tron, Doctor Who czy House of Cards, robią prawdziwą furorę. Seriale francuskojęzyczne nie są tak znane, mimo że wśród nich również można znaleźć wiele pozycji godnych uwagi. Chciałabym przedstawić kilka z nich.

Le Jour où tout a basculé to porcja niewyrafinowanej (także pod względem językowym) rozrywki. Jest dobrą pozycją dla tych, którzy dopiero zaczynają oglądać filmy i seriale w języku francuskim. Le Jour où tout a basculé to serial paradokumentalny dostępny na YouTube. Seriale należące do tego gatunku, popularnego także w Polsce, są luźno oparte na autentycznych historiach, realizowane w konwencji dokumentu, jednak z udziałem aktorów odgrywających fikcyjne postaci. Zapewne wielu z Was zna, choćby ze słyszenia, takie tytuły, jak Trudne sprawy, Dlaczego ja? czy Dzień, który zmienił moje życie. Pierwowzorem tego ostatniego jest właśnie Le Jour où tout a basculé. Każdy odcinek trwa około 20 minut, a prowadzący mówią wyraźnie i przejrzyście. Scenariusze odcinków zostały napisane w oparciu o historie widzów kanału France 2, którzy zostali poproszeni o opisanie dnia, który wywrócił ich życie do góry nogami.

Ma ma mère a laissé mourir notre père.- jeden z najbardziej emocjonujących odcinków Le jour où tout a basculé.

Ma mère a laissé mourir notre père– jeden z najbardziej emocjonujących odcinków Le Jour où tout a basculé

W serialu nie brakuje silnych emocji i dramatów. Jedną z bohaterek jest nastolatka, której przyjaciółka zaczyna spotykać się z jej ojcem. Bohaterem innego odcinka jest mężczyzna w średnim wieku, który mieszka z żoną i kochanką naraz. W jeszcze innym odcinku spotykamy starszego pana, który pewnego dnia widzi w telewizji swoją, jak dotychczas był święcie przekonany, zmarłą żonę. Przez serial regularnie przewijają się różne zwroty przydatne w codziennym życiu. Gdy bohater serialu wyraża silne niedowierzanie i zaskoczenie, najczęściej mówi (a raczej krzyczy) je n'en reviens pas! Osoba, która popełniła coś wyjątkowo głupiego i niedorzecznego, może powiedzieć je ne sais pas ce qui m'a pris (nie wiem, co mnie napadło), a popularne tłumaczenie się ze zdrady brzmi ce n'est pas ce que tu crois (to nie jest tak, jak myślisz). Jeśli próbujemy pocieszyć kogoś obarczonego problemami, możemy powiedzieć ça va s'arranger (to się ułoży). Natomiast jeśli trafi nam się wątpliwa przyjemność obcowania z kimś, kto niesie ze sobą problemy i nieszczęścia gdziekolwiek się pojawi, możemy określić go mianem une catastrophe ambulante (chodząca katastrofa). Ponadto Le Jour où tout a basculé to prawdziwa kopalnia słów należących do języka potocznego. Oto niektóre z nich:

faire la teuf – imprezować, melanżować (teufverlan od słowa fête, więcej o verlan można przeczytać w moim artykule dotyczącym hip-hopu)
picoler – pić, chlać
le shit – trawa, maryśka, zielsko
flasher sur quelqu'un – lecieć na kogoś
craquer pour quelqu'un (dosłownie: trzeszczeć dla kogoś) – zakochać się w kimś
larguer quelqu'un – rzucić, zostawić kogoś
cocu (rodzaj żeński: cocue) – rogacz, zdradzony
un corbeau (dosłownie: kruk) – anonimowy donosiciel, "życzliwy"
une petasse – zdzira, dziwka, szmata
un enfoiré (rodzaj żeński: une enfoirée) – kretyn, idiota
Tym, którzy mają ochotę obejrzeć ambitniejszy serial, polecam Les rois maudits. Serial został nakręcony na podstawie siedmiotomowego cyklu książek, noszącego ten sam tytuł, napisanego przez Maurice'a Druona. Zarówno

robert-d-artois

hrabia Robert d'Artois

książki, jak i serial, powinny zainteresować miłośników znanej i lubianej Gry o Tron – były one bowiem jednym ze źródeł inspiracji dla George'a R. R. Martina. Cykl książek został przetłumaczony na język polski przez Annę Jędrychowską i wydany pod tytułem Królowie przeklęci. Serial został nakręcony dwukrotnie  w 1972 oraz 2005 roku. Nowsza wersja jest w całości dostępna na YouTube. Osoby uczące się języka rosyjskiego może zainteresować starsza wersja z lektorem rosyjskojęzycznym, także dostępna na YouTube. Tytułowi królowie przeklęci to ostatnich pięciu władców z dynastii Kapetyngów oraz dwóch pierwszych z dynastii Walezjuszy. Pierwszym królem przeklętym był Filip IV Piękny, on bowiem doprowadził do brutalnego zgładzenia zakonu templariuszy. 13 października 1307 roku swój żywot zakończył na stosie m. in. wielki mistrz zakonu, Jakub de Molay. Jedną z kluczowych scen pierwszego odcinka serialu jest klątwa, jaką de Molay, ginąc w płomieniach, rzuca na Filipa Pięknego oraz jego sojuszników – papieża Klemensa V i strażnika pieczęci Wilhelma de Nogaret. Wielki mistrz wyklina nie tylko ich, ale także ich potomków, i to aż do trzynastego pokolenia. Życie na dworze królów przeklętych jest pełne intryg i skandali. Jednym ze skandali jest afera w Nesle, związana z cudzołóstwem synowych Filipa Pięknego. Wiarołomne małżonki zostały surowo ukarane. Jak? Zobaczcie sami. Oprócz serialu, warto zapoznać się także z książkami – dają one głębszy wgląd w osobowości bohaterów i ich emocje.

 

Robert d'Artois (po lewej) i Petyr Baelish Littlefinger (po prawej). Pierwszy zył w średniowiecznej Francji, opisanej przez Druona, drugi- w fantastycznym świecie Martina, jednak łączy ich jedno- zamiłowanie do knucia i intryg. Królowie przeklęci byli jednym ze źródeł inspiracji dla autora Gry o Tron.

Petyr Baelish Littlefinger. Choć hrabia Robert d'Artois żył w średniowiecznej Francji, opisanej przez Druona, a Littlefinger – w fantastycznym świecie Martina, łączy ich jedno: zamiłowanie do knucia i intryg. Królowie przeklęci byli jednym ze źródeł inspiracji dla autora Gry o Tron.

Miłośnikom bardziej współczesnej historii może przypaść do gustu dokumentalny cykl Apocalypse. Składa się on z kilku miniseriali: pięcioodcinkowych Apocalypse, la Première Guerre mondialeApocalypse, la Seconde Guerre mondiale oraz dwuodcinkowych Apocalypse, Hitler i Apocalypse, Staline.

Adolf Hitler z suczką Blondi

Adolf Hitler z suczką Blondi

Cykl składa się ze zdjęć i nagrań z epoki, odnowionych i wzbogaconych kolorami. Nie brakuje też ciekawych źródeł pisanych, czytanych przez Mathieu'go Kassovitza, reżysera, którego niektórzy z Was być może kojarzą z filmem La haine – wstrząsającym obrazem podparyskiego getta zamieszkiwanego przez mniejszości etniczne. W czołówce serialu autorzy informują, że jest on dedykowany wszystkim ofiarom totalitaryzmów. Oglądając Apocalypse możemy zapoznać się nie tylko z polityką wielkich światowych mocarstw, ale także z doświadczeniami wojennymi zwykłych ludzi. Do takich świadectw należą m. in. listy żołnierzy majora von Kagenecka, opisujące wojenną codzienność, w tym fetor rozkładających się zwłok i latające wszędzie muchy. Innym wstrząsającym źródłem jest list pożegnalny żydowskiego pisarza Stefana Zweiga, który 22 lutego 1942 roku popełnił samobójstwo, nie mogąc znieść dążenia Europy ku samozagładzie. Zwieńczeniem cyklu jest, powstały w lutym tego roku, Apocalypse, Verdun, ukazujący kulisy francuskiego zwycięstwa nad niemiecką armią w 1916 roku w regionie Verdun w Lotaryngii. Cykl jest dostępny na YouTube.

Innym, tym razem fabularnym, francuskojęzycznym serialem o II wojnie światowej jest Résistance. Bohaterami są 17-letnia Lili, jej narzeczony oraz przyjaciele  w większości młodzi ludzie, odważnie angażujący się w ruch oporu związany z paryskim Muzeum Człowieka (Groupe du Musée de l'Homme).

Bohaterowie Resistance. Na pierwszym planie 17-letnia Lili Franchet, grana przez Pauline Burlet.

Bohaterowie Resistance. Na pierwszym planie 17-letnia Lili Franchet, grana przez Pauline Burlet.

Serial liczy zaledwie sześć odcinków, jednak od początku do końca trzyma w napięciu  oglądając, nie sposób nie dociekać, kto zginie, a kto przeżyje wojenną zawieruchę. Lili jest postacią fikcyjną, jednak wielu bohaterów serialu istniało naprawdę. Na końcu ostatniego odcinka dowiadujemy się, jak potoczyły się dalsze losy realnych pierwowzorów bohaterów. Serial w całości jest dostępny tutaj.

 Profilage to natomiast pozycja dla entuzjastów tematyki kryminalnej. Główna bohaterka, rudowłosa Chloé Saint-Laurent, to psycholożka policyjna z Paryża. Zajmuje się ona profilowaniem kryminalnym  na podstawie ułożenia zwłok ofiary, rodzajów ran i wielu innych szczegółów konstruuje charakterystykę psychologiczną ofiary oraz sprawcy zbrodni i dzięki temu pomaga ustalić tożsamość sprawcy. Do sukcesu Chloé w pracy przyczynia się nie tylko jej wiedza z zakresu psychologii kryminologicznej, ale także nieprzeciętna empatia, pozwalająca jej wczuć się zarówno w emocje przestępcy, jak i ofiary. Jej metody nie zawsze spotykają się ze zrozumieniem Matthieu Péraca, surowego i chłodnego oficera policji, jednak dzięki dzielącym ich różnicom Chloé i Matthieu uzupełniają się nawzajem.
Chloé i Matthieu. Ten intrygujący duet rozwikła nawet najtrudniejszą zagadkę kryminalną.

Chloé i Matthieu. Ten intrygujący duet rozwikła nawet najtrudniejszą zagadkę kryminalną.

Każdy odcinek opowiada inną, szokującą historię zbrodni. W serialu poznajemy między innymi trzydziestokilkuletnią dziewicę, owładniętą obsesją założenia rodziny, oraz mężczyznę, który został porwany jako dwuletnie dziecko, a następnie sztucznie wykreowano mu tożsamość. Serial jest dostępny on-line tutaj.

Osobom, którym spodobała się rola Guillaume'a Cramoisan, odtwarzającego postać Matthieu w Profilage, mogę śmiało polecić L'Internat, gdzie Cramoisan gra dyrektora tytułowej szkoły z internatem. Dewiza szkoły Le Valgrange, mieszczącej się w niewielkim zameczku położonym w urokliwej, leśnej okolicy, to rigeur et discipline.

Château de Baville. Ten niewielki, ale efektowny zamek pełnił role internatu Les Valgranges.

Château de Baville. Ten niewielki, ale efektowny zamek pełnił rolę internatu Le Valgrange.

Wychowawcy wymagają od młodych bezwzględnego posłuszeństwa. Wychowankowie nie mogą posiadać nawet telefonów komórkowych. Jednak za ekskluzywną fasadą Le Valgrange kryje się wiele tajemnic. Widzimy, jak uczniowie piją ukradkiem wódkę, widzimy ich pełne emocji relacje, w tym także pierwsze miłości… Ponadto okazuje się, że z sierocińca, który mieścił się w pałacu przed powstaniem szkoły, zniknęło w tajemniczych okolicznościach kilkoro dzieci. Uczniowie postanawiają rozwikłać zagadkę na własną rękę. Związane z tym wyprawy do pobliskiego lasu obfitują w niespodziewane wydarzenia. Serial jest dostępny tutaj.

Tym, którzy lubią mroczne i tajemnicze seriale, powinien spodobać się także Les Revenants. Akcja serialu rozgrywa się w zacisznym, górskim miasteczku.

W tym, jak mogłoby się wydawać, spokojnym i zacisznym miejscu, dochodzi do serii zaskakujących wydarzeń.

W tym, jak mogłoby się wydawać, spokojnym i zacisznym miejscu, dochodzi do serii zaskakujących wydarzeń.

Serial zaczyna się od wypadku autokaru, którym uczniowie miejscowej szkoły jechali na wycieczkę. Autokar spada w przepaść, jednak kilka lat później jedna z uczennic, które były na jego pokładzie, 15-letnia, rudowłosa Camille, jak gdyby nigdy nic pojawia się w domu. Wszyscy są w szoku, jedynie ona sama na początku nie widzi problemu. Otoczenie jednak szybko daje jej odczuć, że nie jest już tą samą osobą, co kiedyś. Nawet własna siostra jej nie wierzy  myśli, że jakiś sobowtór się pod nią podszywa. Takich tajemniczych powrotów jest więcej. Powracają także między innymi 25-letni Simon, zmarły w tajemniczych okolicznościach tuż przed własnym ślubem oraz kilkuletni chłopiec Victor, zamordowany wraz ze swoją matką. Ponadto okazuje się, że pobliskie jezioro kryje w swoich wodach zaskakującą tajemnicę. Serial jest dostępny tutaj.

Jest w czym wybierać, prawda? A to i tak dopiero początek. Jeśli ktoś chce poznać więcej francuskojęzycznych seriali, może skorzystać np. z opcji wyszukiwania zaawansowanego w serwisie IMDb. Zachęcam do samodzielnych poszukiwań. A gdy już jakiś serial Was wciągnie, motywacja, by go zrozumieć, będzie silna.

Kanały na YouTube, które pomogą Ci szlifować francuski

W latach 90., gdy chodziłam do szkoły podstawowej, uczyłam się języków obcych za pomocą schematycznych nagrań z kaset magnetofonowych. Dziś, gdy dostęp do internetu nie jest już rarytasem, wybór materiałów do słuchania jest dużo szerszy, a szlifować języki można nawet siedząc na YouTube. Dziś chciałabym przedstawić kilka kanałów, które mogą przydać się osobom uczącym się języka francuskiego na różnych poziomach zaawansowania.

Français avec Pierre – kanał przydatny dla wielu osób, także tych, które opanowały dopiero podstawy francuskiego. Autor filmików, Pierre Babon, mieszka w Bordeaux i pracuje jako nauczyciel języka francuskiego dla obcokrajowców. Mówi bardzo powoli i wyraźnie. Jednym z jego najpopularniejszych filmików jest Le gros mots françaisopowiadający o wulgaryzmach francuskich.

Nie widzisz, że mnie wku*wiasz?- tak brzmi polskie tłumaczenie słów naburmuszonego kota. Jeśli chcecie poznać wiecej francuskich wulgaryzmów, obejrzyjcie filmik Pierre'a.

Nie widzisz, że mnie wku*wiasz?– pyta naburmuszony kot. Jeśli chcecie poznać więcej francuskich wulgaryzmów, obejrzyjcie filmik Pierre'a.

Niektóre filmiki Pierre'a mają w tytułach sugerowany stopień biegłości języka – np. filmik o kuchni francuskiej, skierowany do osób o poziomie A2/B1 czy o podróży do Japonii przeznaczony dla osób o poziomie B2. Część filmików dotyczy zagadnień gramatycznych, np. przyimków. Są też filmiki dotyczące egzaminów DELF i DALF. Jeśli ktoś szuka pracy w krajach francuskojęzycznych, może liczyć także na garść porad, jak napisać CV.

alexdoyoufrench – kanał także dobry dla początkujących użytkowników języka francuskiego. Zawiera bardzo krótkie, około 2-3 minutowe filmiki na rozmaite tematy, od Erasmusa, poprzez porady dietetyczne dla ciężarnych kobiet, aż po źródła dochodów Państwa Islamskiego. Po kliknięciu w ikonkę po prawej stronie na dole ekranu, wyświetla się transkrypcja nagrania.

Autor zachęca jednak, by najpierw starać się zrozumieć jak najwięcej, słuchając nagrania bez napisów, a dopiero później włączyć napisy. W opisach filmików umieszcza on propozycję ćwiczenia dla wytrwałych. Ma polegać ono na przesłuchaniu filmiku, następnie odtworzeniu go po raz drugi i próbie spisania nagrania, później na sprawdzeniu znaczenia nowych słówek, a dopiero na końcu zapoznania się z transkrypcją, umieszczoną również w opisie.

Oczywiście to, w jaki sposób korzysta się z filmików, powinno zależeć od indywidualnych preferencji oraz od celu nauki. Jeśli zamierzacie zdać egzamin certyfikacyjny DALF bądź polsko-francuską maturę dwujęzyczną, będziecie musieli nauczyć się pisać compte-rendu- streszczenie najważniejszych informacji występujących w wysłuchanym tekście. W takiej sytuacji dobrą metodą nauki słuchania może być po prostu zapisywanie (po francusku, rzecz jasna) najważniejszych informacji w trakcie słuchania nagrania, a następnie zapoznanie się z transkrypcją, by zorientować się, ile zrozumieliśmy.

Po kliknięciu w ikonkę, którą oznaczyłam żółtym kółkiem, na ekranie pojawia się transkrypcja nagrania. Pan na zdjęciu jest kolekcjonerem opakowań po serach. W języku francuskim osobę oddającą się tej niebanalnej pasji, można określić jednym słowem: un tyrosémiophile

Po kliknięciu w ikonkę, którą oznaczyłam żółtym kółkiem, na ekranie pojawia się transkrypcja nagrania. Pan na zdjęciu jest kolekcjonerem opakowań po serach. W języku francuskim osobę oddającą się tej niebanalnej pasji można określić jednym słowem: un tyrosémiophile

Optimistic Traveler to kanał, który przypadnie do gustu osobom zainteresowanym tematyką podróżniczą. Prowadzą go Milan z Niemiec i Muammer, Turek mieszkający we Francji. Ich przyjaźń zaczęła się w 2010 roku dzięki stronie Couchsurfing, a 4 lata później ruszyli razem w 80-dniową podróż dookoła świata… bez grosza (czy raczej eurocenta) przy duszy.

Na YouTube można zobaczyć filmiki z ich odważnej eskapady oraz jeden dłuższy, ponad 45-minutowy film dokumentalny, w którym występują Milan i Muammer oraz inni ludzie, którzy pewnego dnia postanowili rzucić wszystko i ruszyć w daleką podróż. Poznajemy nie tylko blaski, ale też cienie tych wojaży, jeden z bohaterów miał np. wątpliwą przyjemność przekonać się, jak wygląda kostarykańskie więzienie.

 

Wyprawa Milana i Muammera. A to wszystko w 80 dni i bez grosza przy duszy!

Wyprawa Milana i Muammera. A to wszystko w 80 dni i bez grosza przy duszy!

Romain World Tour – ten kanał także powinien zainteresować miłośników podróży. Romain, młody mieszkaniec Lyonu, pod koniec 2008 roku zdecydował się wyruszyć na roczną wyprawę dookoła świata. Na kanale jest dużo krótkich ujęć z różnych części świata, ale spora część z nich jest po angielsku. Jest jednak też pełnometrażowy, prawie 3-godzinny film po francusku, relacjonujący przebieg całej wyprawy. Romain mówi bardzo powoli i wyraźnie, a film opatrzony jest napisami po angielsku.

 

Jean-Baptiste Gallot – Ten kanał z pewnością zainteresuje miłośników dobrego kina dokumentalnego. W dorobku Jeana-Baptiste'a Gallota, paryskiego reżysera i producenta filmowego, dostępnym na jego kanale na YouTube, także znajdują się krótkie ujęcia z różnych ciekawych miejsc we Francji i poza nią. Jest także film Vacances extrêmes ou vacances gratuites, poświęcony tematyce niskobudżetowych podróży. Podróże nie są jednak jedynym tematem filmów dokumentalnych realizowanych przez Gallota i jego współpracowników. Na kanale Gallota można znaleźć też m.in. filmy o kobietach wykonujących stereotypowo męskie zawody, jak strażak czy pilot, oraz film Personnes disparues: les exploiteurs de la détresse, opowiadający o problemach rodzin osób zaginionych. Można dowiedzieć się z niego, jak wyglądają pierwsze dni poszukiwań, poznać przykłady dobrych i złych działań policji oraz dowiedzieć się więcej o tytułowych wyzyskiwaczach nieszczęścia. Są to osoby, które, czasami za naprawdę niebagatelne sumy, oferują nie zawsze fachową pomoc, nieraz powołując się na swe rzekome zdolności paranormalne i szukając odpowiedzi na pytanie o losy zaginionej osoby np. za pomocą kart tarota. Ekipa filmowa postanawia na własną rękę sprawdzić, jak działają takie osoby. W tym celu filmowcy przychodzą do nich z prośbą o pomoc w sprawie zaginionej kobiety. W rzeczywistości przedstawione przez nich dane osobowe owej pani są zmyślone, a wizerunku użyczyła redakcyjna koleżanka. Czego dowiedziała się ekipa filmowa? Zobaczcie sami.

SerialKillerChannel [SKC] – Na tym kanale znajdziecie filmy trwające przeciętnie ok. 45 minut, przedstawiające sylwetki różnych zbrodniarzy, zarówno z Francji, jak i spoza niej. Film Le Diable en personne przedstawia mężczyznę, który w 2008 roku w okolicach Paryża, w masce diabła zamordował 14-letnią Priscillę. Śledztwo wykazało, że był nim 39-letni Didier Leroux, długoletni przyjaciel rodziców 14-latki. Film Beverly Allitt. La tueuse en série britannique, opowiada o brytyjskiej pielęgniarce znęcającej się (w kilku przypadkach ze skutkiem śmiertelnym) nad niemowlętami, które miała leczyć. Biegli psychiatrzy stwierdzili u niej zespół Münchhausena per procura- odmianę zespołu Münchhausena, przejawiającą się chorobliwą potrzebą wywoływania rozmaitych dolegliwości u osób pozostających pod opieką osoby owładniętej syndromem.

Tytułowy bohater niemieckiej powieści Przygody barona Munchhausena był znany z opowieści o swoich przygodach, równie barwnych, co nieprawdziwych. Nazwa syndrom Munchhausena określa zaburzenie psychiczne polegające na wywoływaniu u siebie objawów i przypisywaniu sobie rozmaitych chorób. Zespół Munchhausena per procura polega na wywoływaniu objawów u dziecka lub innej osoby, którą się opiekujemy. Właśnie na taką formę tego zaburzenia cierpiała Beverly Allitt, o której opowiada jeden z filmów dostępnych na Serial Killers Channel.

Tytułowy bohater niemieckiej powieści Przygody barona Munchhausena był znany z opowieści o swoich przygodach, równie barwnych, co nieprawdziwych. Nazwa syndrom Munchhausena określa zaburzenie psychiczne polegające na wywoływaniu u siebie objawów i przypisywaniu sobie rozmaitych chorób. Syndrom Munchhausena per procura polega na wywoływaniu objawów u dziecka lub innej osoby, którą się opiekujemy. Właśnie na taką formę tego zaburzenia cierpiała Beverly Allitt, o której opowiada jeden z filmów dostępnych na Serial Killers Channel.

Kanał ten powinien przypaść do gustu osobom, które lubią dreszczyk emocji. Uwaga! Niektóre szczegóły, np. dotyczące morderstwa czy ułożenia zwłok, potrafią być drastyczne.

Non Elucidé to kanał dla prawdziwych miłośników kryminalistyki. Program Non élucidé był emitowany w latach 2008-2015 na kanale telewizyjnym France 2. Według statystyk podawanych na początku każdego odcinka, we Francji co roku ma miejsce około 1000 morderstw, a w przypadku 80% z nich udaje się znaleźć sprawcę. W każdym odcinku programu zostaje bardzo szczegółowo omówiona jedna ze spraw należących do pozostałych 20%. Jeden odcinek trwa przeciętnie tyle, ile pełnometrażowy film – około półtorej godziny. Jedną ze spraw przedstawionych w programie jest tajemnicze zniknięcie Susanne Viguier, instruktorki tańca z Tuluzy. Niektóre poszlaki wskazują na winę jej męża, profesora prawa, inne – na mężczyznę poznanego przez Susanne na krótki czas przed zaginięciem. Istnieje też wersja wydarzeń wskazująca na dobrowolne oddalenie się z domu. Niektóre z tych tajemniczych spraw zostały wyjaśnione dzięki programowi. Jedną z nich jest śmierć Stéphane'a Dieterich, 24-latka z Belfort w północno-wschodniej Francji. Pewnego lipcowego wieczoru 1994 roku Stéphane powiedział rodzicom, że wychodzi z domu, by omówić ze swoim przyjacielem Patrickiem planowany wyjazd na wakacje. Nic nie wskazywało na to, że na drugi dzień zmasakrowane ciało Stéphane'a zostanie znalezione w lesie, w pobliżu wesołego miasteczka.

Niektóre poszlaki wskazywały na Patricka. Podejrzewano też pracowników wesołego miasteczka i ich znajomych, gdyż środowisko to miało opinię "szemranego towarzystwa". Jeszcze inna wersja wydarzeń głosiła, że Stéphane był homoseksualistą, a jego śmierć została powiązana z morderstwami młodych homoseksualnych mężczyzn, które miały miejsce we wschodniej Francji nieco wcześniej. Dzięki odcinkowi programu, poświęconemu sprawie Stéphane'a, udało się dotrzeć do nowych, kluczowych świadków. Kto i dlaczego brutalnie odebrał życie młodemu mężczyźnie? Tego możecie się dowiedzieć na przykład tutaj.

Warto dodać, że programy kryminalne to kopalnia słówek o tematyce sądowo-śledczej. Oto niektóre z nich:

porter une accusation sur quelqu'un– wnieść oskarżenie wobec kogoś

lancer l'enquête– rozpocząć śledztwo, wszcząć śledztwo

Stéphane Dieterich, brutalnie zamordowany w 1994 roku w wieku 24 lat. Dzięki programowi Non Elucidé, po ponad 20 latach od zbrodni sprawca został znaleziony.

Stéphane Dieterich, brutalnie zamordowany w 1994 roku w wieku 24 lat. Dzięki programowi Non Elucidé, po ponad 20 latach od zbrodni sprawca został znaleziony.

le tueur en série– seryjny morderca

la perquisition– przeszukanie, rewizja

l'emprisonnement à perpétuité– dożywocie

l'homicide involontaire– nieumyślne spowodowanie śmierci

la légitime défense– obrona konieczna

le non-lieu– umorzenie

Ciekawych, francuskojęzycznych kanałów jest oczywiście dużo więcej. Jeśli wiesz, co jeszcze powinno znaleźć się na tej liście, zachęcam do dzielenia się w komentarzach.


Zobacz także:

Gotyckie (i nie tylko) brzmienia znad Wełtawy
Francuskie brzmienia: Dernière Volonté
Francuskie brzmienia – część 2: Naufragés du Silence

Kryteria oceny treści, czyli jak znajdować wartościowe materiały
Przewodnik po Deutsche Welle

 

 

 

Francuskie brzmienia cz. 10. W mrokach metalu i gotyku

francuskirockmetalW dzisiejszej, ostatniej już części cyklu o muzyce francuskiej poruszę temat szeroko pojętych "ciężkich brzmień". Na wstępie zaznaczę, że "ciężkie brzmienia" to nie tylko najostrzejsze odmiany metalu, charakteryzujące się skrzeczącym bądź charczącym growlem, ale także najrozmaitsze odmiany spokojnego, melodyjnego i melancholijnego rocka.

Osoby, które lubią rock i metal i chcą podszlifować język angielski za pomocą ulubionych piosenek, mają ku temu właściwie nieograniczone możliwości. Przy tej okazji chciałabym raz jeszcze polecić bloga AntyTeksty, który pomaga w uczeniu się języka angielskiego za pomocą piosenek- rzecz jasna, należących do wszystkich gatunków muzycznych, nie tylko "ciężkich brzmień", bowiem autorzy, do których ostatnio dołączyłam także ja sama, mają bardzo różne gusta muzyczne i z pewnością każdy znajdzie tam coś dla siebie. Z zespołami rockowymi i metalowymi wykonującymi piosenki w innych językach bywa już ciężej, ale i tu przy odrobinie wysiłku da się odkryć nowe inspiracje i językowe, i muzyczne.

Zacznę od zespołu black metalowego Peste Noire, powstałego w 2002 roku w Avignon. Nazwa zespołu dosłownie oznacza "czarną dżumę" i nawiązuje do zarazy, która zdziesiątkowała Europę w latach 1348-49. Ich utwory często są bardzo długie, a partie głośne i ciężkie przeplatają się ze spokojnymi, melodyjnymi solówkami, jak np w utworze J'avais rêvé du Nord, trwającym 20 minut. Pod tym względem nieco przypominają oni szwedzki, progresywno-metalowy zespół Opeth, zatem jeśli znacie i lubicie ten zespół, jest spora szansa, że Peste Noire także przypadnie Wam do gustu. Peste Noire powinna także przypaść do gustu miłośnikom poezji Charlesa Baudelaire'a. Zespół nagrał bowiem dwa jego wiersze- Spleen i Le mort joyeux. Ciekawy tekst ma też piosenka Psaume IV, na podstawie wiersza Roberta Brasillacha, francuskiego literata i dziennikarza zmarłego przedwcześnie w czasie II wojny światowej. Utwór ma formę psalmu, lecz nie wychwala Boga, a przeciwnie- wadzi się w nim, wątpiąc w sens okrucieństw wojny.

Ludovic, znany jako Famine bądź Feu Cruel

Ludovic, znany jako Famine bądź Feu Cruel

Destrukcja i chaos to tematy często pojawiające się w tekstach zespołu, a sam jego wokalista, twórca o burzliwym życiorysie (zdarzyło mu się wylądować w szpitalu psychiatrycznym, a także wieść żywot ulicznego chuligana) występujący pod wdzięcznymi pseudonimami Famine (klęska głodu, śmierć głodowa) i Feu Cruel (Okrutny Ogień), w jednym z wywiadów stwierdził, że płyta La Sanie des siècles – Panégyrique de la dégénérescence, zaprasza do zniszczenia świata, który zniszczył nas. Teksty piosenek zespołu można znaleźć na stronie DarkLyrics.Com.

Tych, którzy lubią spokojny i melodyjny rock, polecam zespół Varsovie, powstały w 2005 roku w Grenoble, istniejący do dziś, grający zresztą niedawno w Polsce.

Zespół Varsovie w czasie koncertu w Warszawie.

Zespół Varsovie w czasie koncertu w Warszawie.

Grupa inspiruje się dorobkiem takich brytyjskich klasyków, jak Joy Division i Bauhaus. Dlaczego francuski zespół jako swojej nazwy użył stolicy Polski? Miało to związek z zespołem Joy Division- pierwotnie nazywał się on Warsaw. Nazwa nie jest jedynym nawiązaniem francuskich artystów do Polski i jej stolicy. Utwór Etat d'urgence nawiązuje do powstania warszawskiego, opisując czas, w którym żelazne zasłony tańczą niczym dziewczęta, a miasto jest wielkim szpitalem. Twórcy nawiązują też do historii i kultury naszych wschodnich sąsiadów. Utwór Leningrad nawiązuje do życia Siergieja Jesienina, radzieckiego poety, oraz Isadory Duncan- amerykańskiej tancerki, która ponad połowę swojego życia spędziła w ZSRR. Tytułową bohaterką utworu Lydia Litvak jest natomiast lotniczka służąca w radzieckich siłach powietrznych w czasie II wojny światowej, poległa z rąk Niemców w bitwie pod Kurskiem w 1943 roku. Wartą uwagi ciekawostką jest fakt, że zespół ma w swoim dorobku utwór w języku polskim- jest to Nowa Aleksandria, cover polskiej punkowej grupy Siekiera. Osobom, które chcą się zapoznać z dorobkiem zespołu, polecam kanał na YouTube Varsovie Propaganda. Pod zamieszczonymi tam piosenkami można znaleźć ich teksty.

Muzycy z Varsovie, mówiąc o grupach, które ich zainspirowały, obok Joy Division i Bauhaus wymieniają Noir Désir, zespół z Bordeaux, działający w latach 1983-2010, do którego nawiązał już Karol w swoim wpisie o muzyce.

Noir Désir

Noir Désir

Jedną z najbardziej znanych piosenek Noir Désir jest Le vent nous portera. Piosenkę tę wykorzystali twórcy filmu Q, film jednak nie został tak dobrze przyjęty przez krytyków i publiczność jak piosenka. Dość prosta pod względem językowym jest piosenka Aux sombres héros de l'amer. W tytule jest gra słów- l'amer to żółć, gorycz, a wymawiane podobnie la mer oznacza morzeOsoba, która miała do czynienia z dwoma podstawowymi czasami przeszłymi (passé composé i imparfait), nie powinna mieć problemu ze zrozumieniem tekstu:

Aux sombres héros de l'amer
Qui ont su traverser les océans du vide
A la mémoire de nos frères
Dont les sanglots si longs faisaient couler l'acide

Always lost in the sea
Always lost in the sea
Always lost in the sea
Always lost in the sea

Tout part toujours dans les flots
Au fond des nuits sereines
Ne vois-tu rien venir ?
Les naufragés et leurs peines qui jetaient l'encre ici
Et arrêtaient d'écrire…

Always lost in the sea
Always lost in the sea
Always lost in the sea
Always lost in the sea

Ami, qu'on crève d'une absence
Ou qu'on crève un abcès
C'est le poison qui coule
Certains nageaient sous les lignes de flottaison intimes
A l'intérieur des foules
Aux sombres héros de l'amer
Qui ont s traverser les océans du vide
A la mémoire de nos frères
Dont les sanglots si longs faisaient couler l'acide…

Always lost in the sea
Always lost in the sea
Always lost in the sea
Always lost in the sea

Pisząc o post-punku, warto też wspomnieć o wokaliście występującym pod pseudonimem Jacquy Bitch. W latach 1981-1991 działał on w zespole Neva, powstałym w Saint-Quentin w północnej Francji. Od 1991 roku robi karierę solową. W 2009 roku wystąpił na Castle Party- największym polskim festiwalu muzyki gotyckiej, odbywającym się co roku w dolnośląskim Bolkowie. Jacquy Bitch potrafi przykuć uwagę nie tylko muzyczną, ale i wizualną stroną swoich występów. Jedną z ciekawych piosenek zespołu Neva jest Erreur de suicide.

Jacquy Bitch

Jacquy Bitch

Podpowiedzi na YouTube naprowadziły mnie także na trop innych ciekawych zespołów, jak Nouvelle Vague i Nouvelle Phénomène. Ten ostatni zespół tworzy zarówno po angielsku, jak i po francusku. Jak widać, w dobie internetu dotarcie do ciekawych materiałów nie jest trudne. Zachęcam do samodzielnych poszukiwań- moje doświadczenia mówią, że to, co samodzielnie odkryte, sprawia największą przyjemność i najskuteczniej zachęca do dalszego zdobywania wiedzy.


Zobacz także…

Francuskie brzmienia – część 5. Czego może nauczyć nas hip-hop?
Francuskie brzmienia – część 6. W kręgu poetów przeklętych
Francuskie brzmienia – część 7. Subiektywny przegląd klasyki cz. 1
Francuskie brzmienia – część 8. Subiektywny przegląd klasyki cz. 2

Francuskie brzmienia, cz. 9 W kręgu punk-rocka

fran9Chyba nawet osoba nieobeznana z muzyką punkową, zna choćby z nazwy takie angielskie zespoły, jak Sex Pistols czy The Clash. Francuskojęzyczny punk rock nie zrobił aż takiej kariery, jednak także warto mu się przyjrzeć. W moim przedostatnim już wpisie poświęconym muzyce francuskiej chciałabym przedstawić kilka francuskojęzycznych zespołów z gatunku szeroko pojętego punka. Tradycyjnie już wybór będzie subiektywny, a kolejność- przypadkowa.

Jedną z grup, któe miały największy wpływ na uformowanie francuskiej sceny punk-rockowej, jest Métal Urbain– zespół powstały w 1976 roku w Paryżu, działający do 1980 roku i zreaktywowany w 2003 roku. Jello Biafra, były wokalista i tekściarz kalifornijskiej grupy punkowej Dead Kennedys, po wysłuchaniu piosenki Métal Urbain Lady Coca-Cola,  będącej przewrotną peanem na cześć butelki amerykańskiego napoju, stwierdził z entuzjazmem, (sic!) że jej brzmienie przypomina dźwięk wiertła dentystycznego w wersji stereo. Z innych ciekawych piosenek zespołu warto wymienić Logotomie, krytykującą wszechobecne reklamy i komercję. Tytuł to gra słów logo i lobotomie. Teksty Métal Urbain są dosyć proste i nie zawierają skomplikowanych konstrukcji gramatycznych. Są dostępne na stronie zespołu.
Z nowszych zespołów warto wymienić Les Vaches Laitières (dosłownie: Krowy Mleczne) grupę punkową ze Szwajcarii, z Genewy. Na swojej stronie internetowej muzycy określają grany przez siebie gatunek jako punk-rock chmielowy (punk-rock houblonné). Istotnie, złocisty trunek, a także mocniejsze alkohole, zajmują poczesne miejsce w tekstach grupy, co widac choćby w intro płyty On n'est pas des moutons ! Ou bien !?!. Album, wraz z tekstami, jest dostępny tutaj. Alkohol nie jest jednak jedynym tematem tekstów  Les Vaches Laitières. Poruszają oni ważne dla muzyki punkowej tematy nierówności społecznych i wykluczenia społecznego, co widać np w piosence Le chant des pigeons , w której społeczeństwo zostaje porówane do stada gołębi, a autor ironicznie dziękuje szefowi za to, że może harować dla niego w pocie czoła. W piosence występuje sporo skróconych form, charakterystycznych dla jezyka mówionego, np d'la communauté zamiast de 1022233160la communauté czy de m'louer zamiast de me louer. Z zagadnień gramatycznych warto zwrócić uwagę na conditionnel- tryb przypuszczający, obecny takich zdaniach, jak Non je ne sais vraiment pas comment j'vivrais sans toi, oznaczającym Nie, naprawdę nie wiem, jak mógłbym żyć bez ciebie, czy Je voterais pour toi.- Głosowałbym na ciebie. Innym zagadnieniem mogącym sprawiać trudności na początku nauki, jest subjonctif- tryb łączący. Wyraża on to, co jest subiektywne- życzenia, obawy, wątpliwości, przypuszczenia i opinie. Zdanie C'est normal qu'les plus riches que moi ils aient plus de droits oznacza To normalne, że bogatsi ode mnie mają więcej praw. Aient to właśnie subjonctif- konkretnie trzecia osoba liczby mnogiej czasownika avoir. Przystępne i kompletne omówienia trybów i innych zagadnień gramatycznych mozna znaleźć na stronie Karola Rzemykowskiego.

Des millions de gens qui bossent comme des connards
Et pas pour les besoins d'la communauté
Qui triment toute leur vie du matin au soir
Rien que pour enrichir deux trois enfoirés
Des pourris qui cumulent tous les pouvoirs
Sur l'individu comme sur la société
Vas-y que j't'exploite et fais pas trop d'histoire
Ou je te jette et tu peux aller crever

On s'demande comment c'est possible dans une démocratie
Ben c'est parce qu'à chaque fois qu'on leur demande leur avis
On entend les pigeons roucouler leur chanson:
Merci patron de m'faire bosser pour toi
Non je ne sais vraiment pas comment j'vivrais sans toi
Merci patron, tu peux compter sur moi
Et à toutes les éléctions je voterais pour toi

Des millions de gens qui reversent presque un quart
De leur salaire à quelques enfoirés
Pour un toit qu'ils sont bien obligés d'avoir
Mais qui vaut pas le quart de ce qu'on leur fait raquer
Qu'on laisse joyeusement à quelques richards
Le pouvoir de régner sur l'immobilier
De spéculer, de racketter des milliards
En exploitant une vitale nécessité

On s'demande comment c'est possible dans une démocratie
Ben c'est parce qu'à chaque fois qu'on leur demande leur avis
On entend les moutons qui bêlent à l'unisson:
Merci mon proprio de m'louer un toit
Non je ne sais vraiment pas où c'que j'vivrais sans toi
Merci mon proprio, tu peux compter sur moi
Contre ces salauds de squatteurs je serais avec toi

Tous ces gens qui passent leur vie à cotiser
Pour financer gaiement de grandes sociétés
Tous les secteurs rentables offerts aux privés
Les déficitaires pour la communauté
Des flics partout pour gauler les mendiants
Traquer le réfugié, t'expulser de chez toi
Des prisons qui sont bourrées de pauvres gens
Une justice qui s'achète à l'heure d'avocat

On s'demande comment c'est possible dans une démocratie
Ben c'est parce qu'à chaque fois qu'on leur demande leur avis
On entend les pigeons, contents d'être ce qu'ils sont:
Merci nos lois de fonctionner comme ça
C'est normal qu'les plus riches que moi ils aient plus de droits
Merci l'Etat de cautionner tout ça
J'suis si fier de contribuer à cette société là

On s'demande comment c'est possible dans une démocratie
Ben c'est parce qu'à chaque fois qu'on leur demande leur avis
Les pigeons, les moutons reprennent tous en canon:
Merci patron de m'faire bosser pour toi
Moi aux prochaines éléctions je voterais pour toi
Merci mon proprio de m'louer un toit
Contre ces salauds de squatteurs je serais avec toi
Merci nos lois de fonctionner comme ça
C'est normal qu'les plus riches que moi ils aient plus de droits
Merci l'Etat de cautionner tout ça
J'suis si fier de contribuer à cette société là

Muzya punkowa to także bogate źródło słów pochodzących z języka potocznego. W zacytowanej piosence można znaleźć takie słowa, jak:

un salaud– łajdak, dupek, menda

bosser– tyrać, harować

un proprio– właściciel (skrót od propriétaire)

un flic– glina, pała, pies

un richard– bogacz

Faute de Frappe, to kolejna grupa punkowa z Genewy, powstała w 2003 roku. Wyrażenie faute de frappe oznacza błąd typograficzny, literówkę. Jak przystało na punkowców, piszą oni obrazoburcze teksty. Na YouTube można wysłuchać całości ich płyty z 2010 roku pod wymownym tytułem Le Retour aux Vraies Valeurs: Sex, Drugs, Punk'n'Oi!pobrane

Na koniec ciekawostka, która z pewnością zainteresuje miłośników Georges'a Brassensa. Na południu Francji, w Tuluzie, istnieje zespół Brassen's Not Dead, który wykonuje piosenki Georges'a Brassensa w punkowych aranżacjach. Muzycy wzięli na warsztat między innymi piosenki Mauvaise Reputation i Brave Margot, o których wspomniałam w poprzednim wpisie. Spora część ich piosenek dostępna jest na YouTube. Zachęcam do zapoznania się z nimi.


 

Zobacz też…

Francuskie brzmienia – część 4. Avec pas d'casque
Francuskie brzmienia – część 5. Czego może nauczyć nas hip-hop?
Francuskie brzmienia – część 6. W kręgu poetów przeklętych

 

Francuskie brzmienia cz. 8. Subiektywny przegląd klasyki cz. 2

brzmieniaGdy, tworząc poprzedni wpis, sięgnęłam do licealnych korzeni mojej nauki języka francuskiego, dowiedziałam się, że składanka La vie est une chanson doczekała się kolejnych trzech części. Szczególnie ostatnia, czwarta część składanki, może być sporym ułatwieniem dla osób, które nie znają jeszcze biegle francuskiego. Znajdują się na niej bowiem polskie wersje klasycznych francuskich piosenek. Warto jednak zapoznać się najpierw z oryginałem, a dopiero później z polską wersją utworu. Trzeba też pamiętać, że tłumaczenia piosenek oddają ich ogólny sens, jednak nie zawsze są w stu procentach dosłowne, w końcu, jak mówi złośliwe porzekadło, tłumaczenie jest jak kobieta – albo piękne, albo wierne. Dlatego, zanim zaczniemy powtarzać i utrwalać dane słowo czy wyrażenie, warto sięgnąć do słownika. Dziś chciałabym przedstawić Wam wykonawców i piosenki, które szczególnie przykuły moją uwagę. Podobnie, jak w poprzednim wpisie, wybór będzie subiektywny i stronniczy, a kolejność przypadkowa.

Le roi (des cons) i Brave Margot Georges'a Brassensa, barda zmarłego w 1981 roku. Polskie wersje wykonuje Zespół Reprezentacyjny, grupa założona przez warszawskich studentów w latach 80-tych, reaktywowana w 2005 roku i działająca do dziś. Brave Margot to absurdalna i zabawna historia o młodej pastereczce, która zaopiekowała się osieroconym kotkiem. Le roi (des cons) rozprawia się z władcami różnych krajów dosadnie i bez pardonu – refren w polskiej wersji brzmi Nie poradzisz nic, bracie mój, gdy na tronie siedzi ch*j! Nie sposób tu odmówić Brassensowi daru przewidywania – w piosence pojawia się jest wzmianka o możliwym obaleniu irańskiego szacha: Il est possible, au demeurant, qu'on déloge le shah d'Iran. W 1979 roku, siedem lat po powstaniu piosenki, szach został obalony za sprawą ajatollaha Chomeiniego, a Iran oficjalnie przestał być monarchią. Polska wersja piosenki powstała w 1993 roku, stąd różnica w tłumaczeniu i wzmianka o śmierci Chomeiniego: Długo panował nam perski szach, Chomeini też zrobił ba bach. Na płytach Zespołu Reprezentacyjnego Śmierć za idee – ballady Georgesa Brassensa i Kumple to grunt jest o wiele więcej piosenek Brassensa. Są to m. in. Kumple to grunt (Les copains d'abord) – entuzjastyczna pochwała męskiej przyjaźni i Zła opinia (La mauvaise réputation) – zwierzenia poczciwego łobuziaka, który nie może odnaleźć się w miasteczku pełnym praworządnych obywateli. Osobom, które chcą zrozumieć teksty Brassensa, polecam stronę Analyse Brassens. Można na niej znaleźć objaśnienia co trudniejszych słów i wyrażeń oraz rozmaite ciekawostki.

Jacques Brel

Jacques Brel

Ne me quitte pas belgijskiego piosenkarza i aktora Jacques'a Brela, zmarłego w 1978 roku. Na YouTube jest też wersja z francuskimi napisamiJest to jedna z najbardziej znanych piosenek tego artysty. Została przetłumaczona na 24 języki, w tym afrikaans, fryzyjski i słoweński.  Polską wersję wykonuje Edyta Górniak. Piosenka opowiada o rozpaczy wywołanej opuszczeniem przez ukochaną osobę – bohater jest gotów stać się nawet… cieniem psa tej osoby, tyle tylko ją odzyskać. Z innych utworów Brela, dostępnych poza składanką, polecam Les bourgeois, w której artysta bezpardonowo rozprawia się z burżuazją, porównując przedstawicieli tej warstwy społecznej do świń i twierdząc, że ich głupota postępuje wraz z wiekiem i Jaurès, opowiadająca o śmierci Jeana Jaurèsa, polityka socjalistycznego, znanego z pacyfizmu, zamordowanego przez studenckiego działacza nacjonalistycznego w 1914 roku.

Piosenka Ubóstwiam drakę, opowiadająca o przeżyciach kobiety zakochanej w zbyt krewkim i wojowniczym mężczyźnie, zabrzmi znajomo zapewne każdemu, kto choć trochę zna i lubi Kabaret Starszych Panów. Mało kto jednak wie, że jej pierwotna wersja jest francuska i ma tytuł Rififi. Jest częścią ścieżki dźwiękowej do filmu Du rififi chez les hommes z 1955 roku, opowiadającego o przygodach włamywacza-recydywisty.

Ciekawe są piosenki śpiewane przez Krystynę Jandę. Janda na składance wykonuje dwa utwory – Gdybyś nie istniał ty i Szabadabada. Pierwsza z nich to polska wersja piosenki Si tu n'existais pas Joe'a Dassin, a druga- przekład piosenki Shabadabada z filmu Leloucha Un homme et un femme. Wgłębiając się w teksty tych piosenek, należy jednak zachować szczególną ostrożność, gdyż ich polskie wersje są bardzo swobodne.

Chciałabym wspomnieć też o twórcy, którego można usłyszeć na drugiej części składanki. Ów twórca to Michel Fugain, piosenkarz i kompozytor pochodzący z Grenoble, tworzącego solo oraz w zespołach Compagnie i Big Bazar. Na drugiej części składanki znajduje się jego piosenka Belle histoire, która ukazała się w 1972 roku i w krótkim czasie zdobyła dużą popularność. Jej tekst opowiada o przypadkowym spotkaniu dwojga ludzi – kobiety i mężczyzny. Tekst nie jest szczególnie skomplikowany, choć do jego zrozumienia przyda się znajomość dwóch podstawowych czasów przeszłych – passé composé i imparfait. Wsłuchując się w niego, łatwo odnieść wrażenie, że nastąpiło cudowne zrządzenie losu, a bohaterowie utworu są sobie przeznaczeni. Jednak finał historii jest zaskakujący. Jaki? Zobaczcie sami:

C'est un beau roman, c'est une belle histoire
C'est une romance d'aujourd'hui
Il rentrait chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle descendait dans le midi, le midi
Ils se sont trouvés au bord du chemin
Sur l'autoroute des vacances
C'était sans doute un jour de chance
Ils avaient le ciel à portée de main
Un cadeau de la providence
Alors pourquoi penser au lendemain

Ils se sont cachés dans un grand champ de blé
Se laissant porter par les courants
Se sont racontés leurs vies qui commençaient
Ils n'étaient encore que des enfants, des enfants
Qui s'étaient trouvés au bord du chemin
Sur l'autoroute des vacances
C'était sans doute un jour de chance
Qui cueillirent le ciel au creux de leurs mains
Comme on cueille la providence
Refusant de penser au lendemain

C'est un beau roman, c'est une belle histoire
C'est une romance d'aujourd'hui
Il rentrait chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle descendait dans le midi, le midi
Ils se sont quittés au bord du matin
Sur l'autoroute des vacances
C'était fini le jour de chance
Ils reprirent alors chacun leur chemin
Saluèrent la providence en se faisant un signe de la main

Il rentra chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle est descendue là-bas dans le midi
C'est un beau roman, c'est une belle histoire
C'est une romance d'aujourd'hui

Z innych kawałków Fugaina na pewno warto zwrócić uwagę na Les Acadiens. Tekst opowiada o Cajuns– francuskojęzycznych mieszkańcach południowej Luizjany. Tekst zawiera sporo skrótów charakterystycznych dla języka mówionego, a właściwie nie występujących w języku pisanym, np. Ils rvent zamiast Ils revent, czy la mme zamiast la meme.

Jak już wspomniałam, mój przegląd jest subiektywny i stronniczy. Zachęcam do wyrabiania sobie własnego zdania na temat piosenek francuskich.


Poprzednia część:
Francuskie brzmienia cz. 7. Subiektywny przegląd klasyki cz. 1


Podobne artykuły…
Francuskie brzmienia: Dernière Volonté
Teksty piosenek jako materiał pomocniczy do nauki języka. Francuskie brzmienia – część 2: Naufragés du Silence
Francuskie brzmienia – część 3. Canailles
Francuskie brzmienia – część 4. Avec pas d'casque

Francuskie brzmienia – część 5. Czego może nauczyć nas hip-hop?
Francuskie brzmienia – część 6. W kręgu poetów przeklętych

Francuskie brzmienia cz. 7. Subiektywny przegląd klasyki cz. 1

W dzisiejszym wpisie postanowiłam sięgnąć do korzeni swojej nauki francuskiego. Moja przygoda z muzyka francuską zaczęła się w zamierzchłych czasach, gdy byłam uczennicą klasy dwujęzycznej z językiem francuskim. Wówczas to w domu rodzinnym wpadł mi w ręce dwupłytowy album La vie est une chanson. Polecam go wszystkim, którzy chcieliby zapoznać się z klasyką piosenki francuskiej. Dziś opiszę kilku artystów, z których twórczością miałam okazję zapoznać się dzięki temu albumowi. Wybór będzie czysto subiektywny.

Michel Delpech zmarł 2 stycznia tego roku, w wieku 69 lat. Zostawił po sobie 14 albumów studyjnych oraz wiele singli i EP-ek. 

Michel Delpech

Michel Delpech

Wyżej wymieniona składanka zawiera jego dwie piosenki – Pour un flirt i L'amour en wagon-lit. W obydwu bohater płci męskiej w dość bezpośredni sposób zachęca kobietę do zbliżenia fizycznego – w pierwszej z nich posuwa się do stwierdzenia, że jest gotów nawet odgrywać zakochanego, byle tylko ją popieścić. Akcja drugiej piosenki dzieje się w wagonie sypialnym. Jej bohater nie kryje się z tym, że interesuje go jednorazowa przygoda, co nie powstrzymuje go od zapłodnienia swej pociągowej kochanki. W repertuarze Delpecha można jednak znaleźć także ambitniejsze utwory. Warto zwrócić uwagę na Les divorcés, powstałą w  1973 roku. Delpech napisał ją wspólnie z innym artystą, Jeanem-Michelem Rivat, który był wówczas świeżo po rozwodzie z francuską astrolożką Christine Haas. Piosenka opowiada o przeżyciach mężczyzny, który stopniowo godzi się z końcem małżeństwa, a także o absurdalności ówczesnego prawa, które wymuszało wskazanie, która ze stron jest winna rozwodu. Możliwość rozwodu za porozumieniem stron została bowiem wprowadzona dopiero 2 lata później, przez prezydenta Valérego Giscard d'Estaing. Na YouTube jest kilka wersji tej piosenki- polecam , która, oprócz ciekawych rysunków, zawiera tekst piosenki. Warto też zwrócić uwagę na piosenkę pod wymownym tytułem La fin de mon cheminktóra opowiada o zbliżającej się śmierci. Robi tym większe wrażenie, jeśli weźmiemy pod uwagę, że Delpech napisał ją w 2013 roku, gdy zaczął chorować na raka.

Myriam Lopes Elmosnino, występująca jako Marie Myriam, francuska piosenkarka pochodzenia portugalskiego, najbardziej znana jest z tytułowego utworu swojej pierwszej płyty – L'oiseau et l'enfant, dostępnego także na wyżej wspomnianej składance. W 1977 dzięki temu utworowi wygrała bowiem Eurowizję.

Marie Myriam jak zwyciężczyni Eurowizji w 1977 roku

Marie Myriam jak zwyciężczyni Eurowizji w 1977 roku

Pamiętam, że w czasach licealnych, po tym jak zapoznałam się z wyżej wymienioną składanką, bardzo spodobała mi się ta piosenka, zarówno muzycznie, jak i tekstowo, zaś koleżanka określiła ją jako przesłodzoną. Francuska Wikipedia określa tę piosenkę jako hymn o pokoju na świecie. Nagranie zwycięskiego wykonania piosenki na Eurowizji można znaleźć tutaj. Nagranie jest opatrzone angielskimi napisami, jednak nawet osoba znająca język francuski w stopniu podstawowym poradziłaby sobie bez nich. Tekst nie zawiera żadnego czasu poza teraźniejszym. Wklejam tekst dla zainteresowanych:

 

Comme un enfant aux yeux de lumière
Qui voit passer au loin les oiseaux
Comme l'oiseau bleu survolant la Terre
Vois comme le monde, le monde est beau

Beau le bateau, dansant sur les vagues
Ivre de vie, d'amour et de vent
Belle la chanson naissante des vagues
Abandonnée au sable blanc

Blanc l'innocent, le sang du poète
Qui en chantant, invente l'amour
Pour que la vie s'habille de fête
Et que la nuit se change en jour

Jour d'une vie où l'aube se lève
Pour réveiller la ville aux yeux lourds
Où les matins effeuillent les rêves
Pour nous donner un monde d'amour

L'amour c'est toi, l'amour c'est moi

L'oiseau c'est toi, l'enfant c'est moi.

Moi je ne suis qu'une fille de l'ombre
Qui voit briller l'étoile du soir
Toi mon étoile qui tisse ma ronde
Viens allumer mon soleil noir

Noire la misère, les hommes et la guerre
Qui croient tenir les rênes du temps
Pays d'amour n'a pas de frontière
Pour ceux qui ont un cœur d'enfant

Comme un enfant aux yeux de lumière
Qui voit passer au loin les oiseaux
Comme l'oiseau bleu survolant la terre
Nous trouverons ce monde d'amour

L'amour c'est toi, l'amour c'est moi
L'oiseau c'est toi, l'enfant c'est moi

L'oiseau c'est toi, l'enfant c'est moi
L'oiseau c'est toi, l'enfant c'est moi.

Marie Myriam nagrała także inne wersje językowe tej piosenki – angielską, niemieckąhiszpańską oraz portugalską. Miłośnicy japońskich animacji być może znają La chanson de Nils Holgerssonpiosenkę występującą w czołówce serialu animowanego Nils Holgersson, opowiadającego o przygodach chłopca podróżującego po południowej Szwecji w towarzystwie stada gęsi. Jej wykonawczynią jest właśnie Marie Myriam.

Jacques Dutronc

Na składance znajdują się też dwie piosenki Jacques'a Dutronc, opowiadające o niegrzecznych chłopcach. Les Play Boys jest żartem z "zawodowych playboyów", ubierających się u Pierre'a Cardina, noszących buty od Carvila, uśmiechających się uwodzicielsko i pracujących jak bobry – ani rękami, ani nogami. Jacques Lanzmann, który wraz z Dutronc'em napisał tę piosenkę, przyznał, że nawiązuje ona do jego doświadczeń w pracy w magazynie dla mężczyzn Lui. Tytułowy bohater piosenki Gentleman Cambrioleur to też niezłe ziółko – tego eleganckiego gentlemana z pewnością trudno na pierwszy rzut oka podejrzewać o paranie się włamaniami i kradzieżami. Termin gentleman cambrioleur (gentleman włamywacz) został zaczerpnięty z przygód Arsène'a Lupin – pierwszy tom opowieści o tym uroczym kryminaliście nosi tytuł Arsène Lupin, gentleman-cambrioleur. Poza piosenkami ze składanki warto też posłuchać piosenki Les Bons et Les Mechantsznanej na pewno tym, którzy oglądali film Claude'a Leloucha o tym samym tytule. Dutronc jest bowiem nie tylko piosenkarzem, ale także aktorem – występował m. in. w filmie Sauve qui peut (la vie) Jeana-Luca Godarda oraz dwóch filmach polskiego reżysera Andrzeja Żuławskiego – Najważniejsze to kochać i Moje noce są piękniejsze niż wasze dni.7061958.3

Na płycie La vie est une chanson znajduje się też piosenka Marie Laforêt Viens. Tekst piosenki nie należy do wesołych – bohaterką jest mała dziewczynka, która prosi ojca, by wrócił do domu. Inna piosenka Marie Laforêt, Il a neigé sur yesterday, z pewnością zainteresuje miłośników zespołu The Beatles – opowiada bowiem o rozpadzie zespołu. Twórczość Marie Laforêt wyróżnia się rozmaitymi inspiracjami folkowymi z całego niemal świata – od Ameryki Południowej do wschodniej Europy. Polecam Sur les chemins des Andes, powstałą w 1966 roku francuską wersję peruwiańskiej piosenki El Cóndor Pasa. Marie Laforêt, podobnie jak Jacques Dutronc, połączyła karierę muzyczną i aktorską – zagrałą między innymi w filmie Le rouge et le noir zrealizowanym na podstawie powieści Stendhala.

Składanka La vie est une chanson zawiera też piosenki wielu innych artystów, w tym kultowej już Edith Piaf. Polecam ten album wszystkim, którzy chcą się zapoznać z francuską klasyką.


 

Zobacz także…

Francuskie brzmienia: Dernière Volonté
Teksty piosenek jako materiał pomocniczy do nauki języka. Francuskie brzmienia – część 2: Naufragés du Silence
Francuskie brzmienia – część 3. Canailles
Francuskie brzmienia – część 4. Avec pas d'casque
Francuskie brzmienia – część 5. Czego może nauczyć nas hip-hop?
Francuskie brzmienia – część 6. W kręgu poetów przeklętych
Muzyczne po Europie podróże